(Ιστορίες καλοσύνης )
του Γιώργου Λάνθιμου
(κριτική: Σωτήρης Ζήκος)

Ο Γιώργος Λάνθιμος επιστρέφει στο weird σινεμά, μαζί με τον σεναριογράφο του Ευθύμη Φιλίππου, αλλά τώρα πια έχοντας στη διάθεσή του και τους απαραίτητους πόρους για να χρησιμοποιήσει ευρύτερους χώρους δράσης, πολυτελή διαμερίσματα, πολυτελή οχήματα και σκάφη αναψυχής, αλλά και διεθνώς αναγνωρίσιμους ηθοποιούς.
Για να φτιάξει ένα δικό του Black Mirror (την γνωστή τηλεοπτική σειρά) προοιωνίζοντας, με καθαρά κινηματογραφικούς όρους, ανεξέλεγκτες, δυστοπικές καταστάσεις κάποιων καθημερινών ανθρώπων της “νέας εποχής”. (Όχι αυτής εδώ και τώρα, αλλά μιας “νέας”.)
Η πρώτη ιστορία μου θύμισε το διήγημα «Μπάρτλμπυ, ο γραφιάς» του Χέρμαν Μέλβιλ όπου ο καλύτερος υπάλληλος του κόσμου, από ένα σημείο κα μετά, απαντά επίμονα και ευγενικά «Θα προτιμούσα όχι» («I would prefer not to»).
Και μόνο που μια σπονδυλωτή ταινία αφηγείται (σαν παραλλαγές στο ίδιο θέμα) τρία διαφορετικά «είδη καλοσύνης», όπου τους βασικούς χαρακτήρες της κάθε ιστορίας ερμηνεύουν οι ίδιοι ηθοποιοί, καθώς υπονομεύεται η ταύτιση χαρακτήρα και ηθοποιού («Αα! Η Έμα Στόουν σε άλλο ρόλο») αναιρείται και ο όποιος ρεαλισμός της συνολικής μυθοπλασίας, σαν μια υπενθύμιση στο θεατή, από τη μια ιστορία στην άλλη, ότι αυτό που βλέπει... είναι απλώς μια ταινία! Ή αλλιώς, τρεις ταινίες στη συσκευασία τη μίας (προβολής και θέασης) οι οποίες παραπέμπουν η κάθε μία σε διαφορετικά κινηματογραφικά είδη και όπου οι βασικοί πρωταγωνιστές μεταμορφώνονται υποκριτικά, με τρόπο παιγνιώδη αλλά και θαυμαστό, σε διαφορετικά πρόσωπα... σαν παιχνίδια!
Νομίζω ότι κάποια από τα πρόσωπα σε αυτές τις ιστορίες είναι εξανθρωπισμένα προϊόντα τεχνητής νοημοσύνης τα οποία προσπαθούν να μιμηθούν μερικές ανταποκρίσεις συμπεριφορών καλοσύνης αλλά υπερβάλλουν εαυτόν και αποτυγχάνουν να συντονιστούν!
'Οσον αφορά στις πολλαπλές περσόνες με τις οποίες η Έμμα Στόουν εμφανίζεται εδώ, μπορούμε και να πούμε ότι η Μπέλα Μπάξτερ του Poor Things επανέρχεται σε νέες περιπέτειες, υποδηλώνοντάς το με τον “σπασμωδικό” τελευταίο χορό!
Πρωταγωνιστούν: Εμα Στόουν, Τζέσι Πλέμονς, Γουίλεμ Νταφόε, Μάργκαρετ Κουόλι, Χονγκ Τσάου, Τζο Αλγουιν, Μαμούντου Ατι, Χάντερ Σέιφερ.

Υ.Γ. Το πιο διασκεδαστικό με τις ταινίες του Λάνθμου (τουλάχιστον τις τελευταίες) είναι να διαβάζεις πώς κάποιοι προσπαθούν να πουν πράγματα περισπούδαστα, χωρίς καμιά αίσθηση συντονισμού με το "αυτό-αναφορικό" και "αν-αιρετικό" χιούμορ αυτών των ταινιών που ανοίγει "τρύπες" εδώ κι εκεί κι έτσι "επιτρέπεται" να βρίσκει ο καθένας όποιες "αναφορές αιχμής" έχει ήδη στο κεφάλι του.