της Alison Mc Lean

Ο τίτλος προϊδεάζει για μια ιστορία ανθρώπινου πάθους, πτώσης και λύτρωσης : junkie στα μέσα της δεκαετίας του 70, ο έρωτάς του με τη μια και μοναδική κοπέλα, ο θάνατός της από τα ναρκωτικά, η προσπάθεια απεξάρτησης σε μια Αμερική του περιθωρίου.
Η Alison Mc Lean αποτυγχάνει να κοινωνήσει οποιοδήποτε συναίσθημα απόγνωσης και να σκιαγραφήσει μια πορεία ζωής, που να θυμίζει έστω και αμυδρά την ιστορία του Ιησού : σενάριο χωρίς καμία απολύτως κοινωνική αναφορά στο κλίμα της εποχής, χαρακτήρες μετέωροι, ημιτελείς που δείχνουν αποκομμένοι κοινωνικά και συναισθηματικά από τις εξελίξεις του ευρύτερου περιβάλλοντος. H ζωή του junkie μοιάζει να είναι το αποτέλεσμα μιας σειράς κωμικών συμπτώσεων, των οποίων είναι κυριολεκτικά έρμαιο και όχι προϊόν της επιλογής ενός δεδομένου τρόπου ζωής, ακροβατώντας διαρκώς ανάμεσα στο αστείο και στο γελοίο. Το αποτέλεσμα καταλήγει να είναι μια άνιση φιλμική δημιουργία, πολύ μαικρυά από αυτό που υπόσχεται ο τίτλος της, η οποία, ωστόσο, βλέπεται κάπως ανώδυνα χάρη σε κάποια δείγματα σουρεαλισμού και στην ενδιαφέρουσα φωτογραφία.

Μαίρη Δισερή