(Φάλσταφ, Οι καμπάνες του μεσονυκτίου)
του Orson Welles
Ο Ερρίκος ο Δ', σφετεριστής του θρόνου της Αγγλίας, προσπαθεί να καταστείλει τις εξεγέρσεις των ευγενών που στρέφονται κατά της εξουσίας του. Ο γιος του, Χαλ, προτιμά την παρέα του Φάλσταφ, ενός εύθυμου, αρχιψευταρά γερο-γλεντζέ που ζει σε πορνείο, ο οποίος παραμυθιάζει τους πάντες, διασκεδάζει μαζί τους και χαίρεται τη ζωή. Όταν όμως ο νεαρός Χαλ ανεβαίνει στο θρόνο της Αγγλίας, ως Ερρίκος ο Ε', απαρνείται τον πνευματικό του πατέρα και τον εξορίζει από την αυλή προδίδοντας την φιλία τους…
Αυτή η κλασική ταινία του Γουέλς, η οποία κέρδισε το βραβείο της 20ης επετείου του Φεστιβάλ Καννών το 1966, είναι το τρίτο και τελευταίο φιλμ του δημιουργού πάνω στον Σαίξπηρ μετά τον Μάκβεθ (1948) και τον Οθέλλο (1952) και αποτελείται από μια συρραφή αποσπασμάτων των έργων του Σαίξπηρ «Ερρίκος ο 4ος», «Οι εύθυμες κυράδες του Ουίνδσορ», «Ερρίκος ο 5ος» και «Ριχάρδος ο 2ος», σε μια θαυμάσια κινηματογραφική σύνθεση. Πρόκειται για την τελευταία ολοκληρωμένη ταινία του Γουέλς και ένα από τα λιγότερο γνωστά δημιουργήματα της καλλιτεχνικής ιδιοφυΐας του. Το Φάλσταφ είναι ένα παραμύθι σχετικά με την ελαφρότητα και τη βία της εξουσίας και μαζί ένα πικρό αυτοβιογραφικό σχόλιο για τη σημασία του να μένεις πιστός στα ιδανικά σου και να εισπράττεις στο τέλος, σχεδόν νομοτελειακά και αναπόφευκτα, την προδοσία. Πολλοί θεωρούν τον Φάλσταφ ως την πιο εμπνευσμένη σαιξπηρική διασκευή που έκανε ο Γουέλς, κυρίως για την επιλογή του να βάλει στο κέντρο της ταινίας έναν από τους ήρωες που επανέρχονται πιο συχνά απ’ όλους στο έργο του Σαίξπηρ, καθώς και να μεταφέρει -ακόμη μια φορά- με τον απαράμιλλο κινηματογραφικό του τρόπο, μια ιστορία εξουσίας, διαφθοράς, προδοσίας και βίας που τελικά μιλά για την ανθρώπινη φιλοδοξία, τη ματαιοδοξία και το άδοξο τέλος των προσδοκιών... Ο ίδιος ο Γουέλς ερμηνεύει εκπληκτικά τον ρόλο του Φάλσταφ, συνεπικουρούμενος από μια πλειάδα κορυφαίων ηθοποιών: σερ Τζον Γκίλγουντ, Ζαν Μορό, Μάργκαρετ Ράδερφορντ, Φερνάντο Ρέι, Κιθ Μπάξτερ, Μαρίνα Βλαντί και με αφηγητή τον Ραλφ Ρίτσαρντσον. Έχει πει ο Γουέλς πως «αν ήθελα να μπω στον Παράδεισο με μια ταινία, τότε θα ήταν αυτή».
Σκηνοθεσία: Όρσον Γουέλς
Σενάριο: William Shakespeare (θεατρικά κείμενα), Raphael Holinshed (βιβλίο), Orson Welles
Με τους: Orson Welles, Jeanne Moreau, Margaret Rutherford
(δ.τ.)
