του Marc Rothemund
(σημειώσεις των Fred Breinersdorfer, σεναριογράφος και Marc Rothemund, σκηνοθέτη)

Η πρώτη μας προσέγγιση των πρακτικών της Γκεστάμπο σχετικά με το κίνημα ‘Λευκό Ρόδο’ έγινε μ’ ένα περίεργο μείγμα απέχθειας, ενθουσιασμού και ευλάβειας. Διαβάζοντας προσεκτικά τα πρακτικά, δεν μπορείς παρά να εντυπωσιαστείς από την αρχή της ανάκρισης, από το πόσο επιδέξια τα δύο αδέρφια αρνούνται τα πάντα και με τη απέραντη μαεστρία η Sophie Scholl καταφέρνει να σωθεί. Σύντομα όμως έρχονται τα αδιάψευστα, ενοχοποιητικά στοιχεία, η ομολογία και η μεθοδευμένη προσπάθεια του ανακριτή Mohr να μάθει τα ονόματα και των άλλων συνωμοτών. Στη συνέχεια ακολουθούν οι αγωνιώδεις, μαρτυρικές ώρες της Sophie Scholl προσπαθώντας να μην επονομάσει φίλους και μελη του κινήματος. Και τέλος τα πρακτικά φανερώνουν το πώς η Sophie απέρριψε την πρόταση που της έκανε ο Mohr για πιο ευνοϊκή ποινή με αντάλλαγμα να προδώσει τις ιδέες της.

Βέβαια, μια λιγότερο κριτική ανάγνωση των πρακτικών θα μπορούσε να δώσει την λανθασμένη εντύπωση ότι τα αδέρφια κατονόμασαν γρήγορα και με σχετική ευκολία τα ονόματα των φίλων και συνεργατών τους. Δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι έχουμε να κάνουμε με τα πρακτικά του αυτουργού. Το στυλ και η φρασεολογία επιβεβαιώνουν ότι τα πρακτικά συντάχθηκαν από τον Ανακριτή. Αυτό αντικατοπτρίζει μια ισχυρή παράδοση πρακτικής των Δικαστηρίων και της Αστυνομίας στη Γερμανία, την οποία δεν επινόησαν οι Ναζι και χρησιμοποιείται με τον ίδιο τρόπο μέχρι σήμερα. Ο ανακριτής κάνει ερωτήσεις, κρατά σημειώσεις και υπαγορεύει τα πρακτικά σε μορφή περίληψης παρουσία του κατηγορούμενου. Ερωτήσεις και απαντήσεις προστίθενται μόνο αργότερα, εάν κάποια σημεία του κείμενου μετά την ολοκλήρωση του παραμένουν αδιευκρίνιστα.

Συνοπτικά , στην περίπτωση των αρχείων της Sophie, είναι η φωνή του Mohr, η δική του αντίληψη των γεγονότων και όχι οι δηλώσεις της που καθορίζουν το περιεχόμενο των πρακτικών. Τα σχόλια του Mohr, οι χειρονομίες του, οι προσπάθειες εκφοβισμού της και άλλες πρακτικές που πιθανόν χρησιμοποίησε δεν καταγράφονται πουθενά. Ούτε και οι αντιδράσεις της Sophie. Αυτό όμως που προκύπτει από τα κείμενα είναι στοιχεία μιας πολιτικής συζήτησης και οι θαρραλέες δηλώσεις της Sophie.

(πηγή σημειώσεις για την παραγωγή)