των Philippe Parreno & Douglas Gordon
Αφιερωμένη σ’ έναν από τους μεγαλύτερους ποδοσφαιριστές του 20ου και 21ου αιώνα η ταινία είναι ένα ντοκιμαντέρ –πορτραίτο μιας ξεχωριστής προσωπικότητας. Ο γαλλοαλγερίνος Zinedine Yazid Zidane ή Zizou, υπήρξε ένα πρόσωπο σύμβολο για το ποδόσφαιρο και τη χώρα του τη Γαλλία για λόγους όχι μόνο ποδοσφαιρικούς. Η ταινία παρακολουθεί τον Zizou, καταγράφει ένα αγώνα του, ιχνογραφεί τις κινήσεις του εν ώρα εργασίας...
Για να γυριστεί η ταινία χρησιμοποιήθηκαν ιδιαίτερες τεχνικές: 17 συγχρονισμένες κάμερες, συνδυασμός High Definition και 35mm για να καταγραφεί ένας αγώνα που διεξήχθηκε 23 Απριλίου του 2005 στο στάδιο Bernabeu. Αξίζει να σημειωθεί ότι διεύθυνση φωτογραφίας έκανε ο Darius Khondji, διευθυντής φωτογραφίας μεταξύ άλλων και στα Delicatessen (Jean-Pierre Jeunet & Marc Caro), Se7en (David Fincher), Anything Else (Woody Allen).
Ένας εκ των σκηνοθετών, ο Philippe Parreno περιγράφει ως εξής την αρχική ιδέα: «Ήθελα να κάνουμε μια ταινία που να παρακολουθεί τη διαδρομή ενός χαρακτήρα. Αργότερα προέκυψε η ιδέα να κινηματογραφήσουμε ένα μόνον παίκτη καθ’ όλη τη διάρκεια ενός αγώνα. Ένας αγώνας διαρκεί όσο μια ταινία, επιπλέον και τους δύο (σκηνοθέτες) μάς αρέσει το ποδόσφαιρο. Ο πρώτος και ο μοναδικός παίκτης που σκεφθήκαμε αμέσως ήταν ο Zidane».
Ο διευθυντής φωτογραφίας Darius Khondji δηλώνει σχετικά με τα γυρίσματα : «Όλες οι κάμερες ήταν εξοπλισμένες με τους πιο δυνατούς φακούς zoon. Ήμασταν τυχεροί που χρησιμοποιήσαμε σε δύο από τις κάμερες φακούς zoom κατασκευασμένους για στρατιωτικούς σκοπούς. Αυτοί μεγεθύνουν την εικόνα 300 φορές». Αναφερόμενος στις δυσκολίες του γυρίσματος δηλώνει: «Φοβόμασταν ότι ο διαιτητής του αγώνα θα ζητούσε να απομακρυνθούν οι κάμερες. Δεν γνωρίζουμε ποία απ' όλες θα τον ενοχλούσε. Είχαμε πάρει προφυλάξεις, τις είχαμε απομακρύνει από τον αγωνιστικό χώρο- όμως την ίδια στιγμή ήμασταν έτοιμοι για τον Zidane, για το πρόσωπό του, για την έκφραση του. Τελικά ήμασταν τυχεροί: ο διαιτητής δεν μας ζήτησε να μετακινήσουμε καμιά κάμερα».
Τέλος ο Philippe Parreno περιγράφει ως εξής την τελική αίσθηση που αφήνει η ταινία στον θεατή: «Είναι μια ταινία για το ποδόσφαιρο όμως σ’ αυτή σιγά -σιγά το παιχνίδι εξαφανίζεται. Σχεδόν δεν βλέπουμε την μπάλα. Θέλαμε να κάνουμε μια ταινία για έναν άνδρα εν ώρα εργασίας του οποίου το επάγγελμα είναι ποδοσφαιριστής».
