(Θεού θέλοντος)
των Amir Chamdin & Erik Eger

Παραισθήσεις και όνειρα, ερωτικές επιθυμίες που μετεωρίζονται, στυλιζάρισμα σε ασπρόμαυρο φόντο, όνειρο ή πραγματικότητα: αυτό είναι το πλαίσιο της ταινίας.
Το 1975, το πιο θερμό καλοκαίρι στη Στοκχόλμη, δυο αδέρφια, ο Juan και ο Tito, δουλεύουν διαρκώς για να ανταποκριθούν στις ανάγκες τους. Ο Juan έχει παντρευτεί στη Συρία και τώρα προετοιμάζει τα πάντα για την άφιξη της γυναίκας του, την επόμενη εβδομάδα. Είναι προσηλωμένος στο ασφαλές σχέδιό του για μια καλύτερη ζωή. Ένα πράγμα όμως δεν μπόρεσε να προβλέψει: την αληθινή αγάπη.
Ένα πρωινό στη στάση του λεωφορείου βρίσκεται εκείνη, η Juli μια όμορφη τραγουδίστρια tango από τη Φιλανδία. Τελικά, όχι μόνο του παίρνει τη θέση στο λεωφορείο, αλλά και μια μόνιμη θέση στην καρδιά του.
Ο σκηνοθέτης Amir Chamdin έθεσε μια σειρά από όρους στους συνεργάτες του. Ο κυριότερος: καμία μοντέρνα τεχνολογία, ούτε μικρόφωνα υψηλής ευαισθησίας, ούτε στάντι κάμερες. Για να πετύχει την ατμόσφαιρα των 70s, χρησιμοποίησε μια μηχανή λήξης αναλογική, με φακούς λήψης Παναβίσιον του 1975.
Το περιοδικό Variety σε μια κριτική του για την ταινία μεταξύ άλλων αναφέρει και τα εξής: «Η ταινία Θεού θέλοντος δε μοιάζει με καμία άλλη σουηδική ταινία των πρόσφατων χρόνων. Μια μελαγχολική ιστορία δυο εν δυνάμει εραστών σε μια στιγμή στο χρόνο με πρωταγωνίστρια την ροκ τραγουδίστρια Νίνα Πέρσον (των Cardigans) στο ντεμπούτο της».
Ο σκηνοθέτης της ταινίας Amir Chamdin (Αμίρ Χαμντίν) είναι μουσικός και τραγουδιστής σε συγκρότημα από το 1991. Ξεκίνησε να γυρίζει βίντεο κλιπ για το δικό του συγκρότημα και για άλλα, ενώ συνέχισε με ταινίες μικρού μήκους και διαφημιστικά αργότερα. Η ταινία Θεού θέλοντος (Om Gud vill / God Willing), πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία, είναι ανεξάρτητη παραγωγή που υλοποιήθηκε με τη βοήθεια των φίλων του. Είναι μία σχεδόν αυτοβιογραφική ταινία για τον πατέρα του (τον χαρακτήρα που ενσαρκώνει ο Amir στην ταινία) και τη ζωή του, ως μέλους της πρώτης γενιάς μεταναστών στη Στοκχόλμη το 1975.
Η ταινία Θεού θέλοντος κέρδισε το Βραβείο Φωτογραφίας στο Φεστιβάλ του Γκότενμπουργκ.

(πηγή δελτίο τύπου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης)