του Bruno Dumont
(Μια συνέντευξη τύπου)

Η ΑΜΕΡΙΚΗ
Αποφάσισα να γυρίσω την ταινία του στην Αμερική και ειδικά στην έρημο, εξαιτίας της ίδιας της Αμερικής, εξαιτίας της σπουδαιότητας της αμερικάνικης κουλτούρας που έχουμε στο μυαλό μας. Αποτελεί ένα μοντέλο, ένα πρότυπο το οποίο πρέπει να θέσουμε σε δοκιμασία. Η έρημος είναι ο μυθικός τόπος του χολιγουντιανού κινηματογράφου, αλλά ταυτόχρονα ολόκληρου του κόσμου.
Δεν είναι εύκολο να κάνεις ταινίες. Δεν είναι εύκολο να δουλεύει κάποιος με τους Αμερικανούς γιατί δεν σκέφτονται τον κινηματογράφο με τον ίδιο τρόπο με μας. Έχουν μια προσέγγιση βίαιων σκηνών πολύ διαφορετική απ' ότι έχουμε εμείς. Για μας η βία είναι κάτι πραγματικό, απτό. Αυτοί θέλουν να βάλουν έναν κασκαντέρ, να κάνει πολλές επαναλήψεις. Για μένα ήταν πολύ ενδιαφέρον να δουλεύω με ανθρώπους που δεν σκέφτονται όπως εγώ, αλλά νομίζω ότι τελικά τα καταφέραμε καλά, γιατί συνεννοηθήκαμε.
Εχω επηρεαστεί από τον αμερικάνικο κινηματογράφο, γιατί καθ' όλη τη διάρκεια της νεότητας μου είδα πάρα πολλές αμερικάνικες ταινίες, στην τηλεόραση, τον κινηματογράφο και αυτό σίγουρο επηρέασε την φαντασία του. Τώρα θέλω να τους δώσει κάτι απ' όλα αυτά που μου έδωσαν εκείνοι.

ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΕΣ ΗΘΟΠΟΙΟΙ
Δουλεύοντας με ανθρώπους που δεν είναι επαγγελματίες περνώ πολύ χρόνο για να δω πώς δουλεύουν, να μπορέσω να πάρω τα ιδιαίτερα στοιχεία της προσωπικότητάς τους. Με τον David Wissak (σ.τ.σ. ο κεντρικός ηθοποιός της ταινίας) δούλεψα μια δυο μέρες ώστε να μπορέσω να τον καταλάβω και να μπορέσει και αυτός να με αποδεχτεί ώστε να μου δώσει αυτό που πίστευα ότι μπορούσε για την ταινία.

Ο ΕΣΩΤΕΡΟΣ ΕΑΥΤΟΣ
Όλο το τοπίο είναι προς τα πίσω, προηγούμενο. Είναι εκεί, το κινηματογραφούμε, είναι παρόν, δείχνει την προηγούμενη ζωή του ήρωα. Στην συγκεκριμένη ταινία βρίσκονται σε μια έρημο και αυτή είναι το πρώτο τοπίο του σώματός μας. Γυρίζουν στην έρημο συχνά γυμνοί, σαν ένα είδος οπισθοδρόμησης, δηλαδή σαν να γυρίζουν στον δικό τους πρωτογονισμό. Με ενδιαφέρει σαν κινηματογραφιστή όχι να δείξω το τοπίο αλλά να εκφράσω τον εσωτερικό κόσμο του ήρωα μου. Πρόκειται για ένα ήρωα ο οποίος περνάει πάρα πολύ χρόνο κοιτώντας την έρημο γιατί σκέφτομαι ότι έτσι κάνει μια ενδοσκόπηση. Πιστεύω ότι κινηματογράφος είναι μια αναπαράσταση του εσωτερικού μας κόσμου.

Η ΤΑΙΝΙΑ ΚΑΙ Ο ΘΕΑΤΗΣ
Η κάμερα είναι ένα μικροσκόπιο. Είναι μια συσκευή όχι για να κινηματογραφούμε τον κόσμο, αλλά αναπαριστά την δική μας σχέση με τον κόσμο. Είναι μια απεικόνιση του εσωτερικού μας κόσμου. Του ήρωα ο οποίος μπορεί να είναι βάρβαρος, πρωτόγονος, βίαιος. Είναι ένας τρόπος να στοχαστούμε πάνω στα ένστικτα μας, στην σεξουαλικότητά μας, τη βία μας, την ικανότητά μας να κάνουμε το καλό και το κακό ταυτόχρονα. Η ταινία είναι εδώ για να βοηθήσει τον θεατή να σκεφτεί πάνω στη δική του ζωή. Και τελικά να βγει από την αίθουσα και να πει: όχι, εγώ δεν θα το κάνω αυτό.

(Αποσπάσματα από την συνέντευξη Τύπου έδωσε ο Γάλλος σκηνοθέτης, Bruno Dumont, κατά την διάρκεια του 44ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης,καθώς συμετείχε στο πρόγραμμα των «Νέων Οριζόντων», με την ταινία «Εικοσιεννιά φοίνικες». Πηγή: Δελτίο τύπου του 44ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης)