της Lone Scherfig

Μια κωμωδία σχέσεων με ήρωες μια ομάδα 30άρηδων που ζουν στην Κοπεγχάγη, τα Ιταλικά Για Αρχάριους/ Italian For Beginners κρύβουν ένα παράδοξο. Αν και ταινία που γυρίστηκε στα πλαίσια του Δόγματος, χαρακτηρίζεται απο μια ελαφριά και πνευματώδη διάθεση -κάτι εξαιρετικά σπάνιο για ταινία του Δόγματος, που συνήθως χαρακτηρίζονται απο σκοτεινούς και μελαγχολικούς τόνους. Αφηγείται την  ιστορία έξι ευαίσθητων και μοναχικών τύπων των οποίων οι ζωές για κάποιο λόγο συναντιούνται μέσα σε έναν κρύο και σκληρό χειμώνα στην Κοπεγχάγη.
Σε κάποιο προάστιο της δανικής πρωτεύουσας καταφθάνει ένας νεαρός ιερέας για να αναλάβει τα καθήκοντά του στην τοπική εκκλησία. Πείθεται από τον βοηθό του να αρχίσει να παρακολουθεί νυχτερινά μαθήματα ιταλικών και σύντομα γίνεται το επίκεντρο μιας ομάδας ανθρώπων –ένας τελειομανής κομμωτής, ένας αδέξιος αρτοποιός, ένας αφοσιωμένος ιερέας, ένας αθυρόστομος σερβιτόρος, ένας αγαθός ξενοδόχος, μια μοναχική γκαρσόνα- που τυχαίνει όλοι να περνούν δύσκολες καμπές στις ζωές τους. Σταδιακά, ο καθένας τους αρχίζει να βρίσκει ευτυχείς λύσεις στα δυστυχή του προβλήματα. Σκηνοθετημένη απο την  Lone Scherfig (Λόνι Σέρφιγκ) στην ταινία πρωταγωνιστούν οι Anders W. Berthelsen, Anette Stovelbaek, Peter Gantzler, Ann Eleonora Jorgensen , Lars Kaalund.  Βραβευτηκε με την Αργυρή Άρκτος και το βραβείο της Fipresci στο Φεστιβάλ Βερολίνου 2001.
Τα Italian For Beginners/ Ιταλικά Για Αρχάριους οδηγούν τους κανόνες του Δόγματος σε άλλες νέες κατευθύνσεις: εδώ δεν είναι η κάμερα στο χέρι (συνήθως ψηφιακή βινετοκάμερα) που προσδίδει ζωντάνια αλλά είναι το σενάριο και οι αυτοσχεδιασμοί, που προκαλούν και δημιουργούν το στοιχείο του αυθόρμητου. Η σκηνοθέτις Lone Scherfig (Λόνι Σέρφιγκ) κάνει μια πρωτότυπη ταινία στα πλαίσια πάντα του Δόγματος και δημιουργεί μια κινηματογραφική ατμόσφαιρα γεμάτη ζωτικότητα και γήινα χρώματα.
Σχετικά με τις προθέσεις της αλλά και για την περιπέτεια της δημιουργίας η Lone Scherfig (Λόνι Σέρφιγκ) δηλώνει:  «Ήθελα να φτιάξω μια ελαφριά και γεμάτη εξάψεις ταινία αφήνοντας πολύ χώρο για να εισχωρήσουν τα “διαμαντάκια” που ενδεχομένως θα πρόσφεραν οι ηθοποιοί στο γύρισμα. Το χιούμορ είναι σχεδόν ρευστό και καυστικό και για αυτό έπρεπε όλα να κυλούν απλά και γρήγορα. Πραγματικά το διασκέδασα και μπορώ να διαβεβαιώσω ότι στους ηθοποιούς άρεσαν πολύ οι χαρακτήρες που υποδύονταν: ανύπαντροι τύποι που σταδιακά ανακαλύπτουν ότι και αυτοί μπορούν να επιλέξουν να είναι ευτυχισμένοι. Υπάρχει πάρα πολύ έρωτας μέσα στην ταινία, σεξουαλικά υπονοούμενα, φιλία και οικογενειακές αξίες με πινελιές μιας άλλης ποιότητας που ίσως λειτουργούν ως το πιο… ιταλικό στοιχείο της ταινίας. Ή μήπως το πιο δανικό;»

(δ.τ.)