της Αnne Fontaine

Με φόντο την συζυγική ζωή, η ταινία διερευνά το πως διαμορφώνονται, μέσα στο πέρασμα του χρόνου, οι ισορροπίες ενός ζεύγους και τις μορφές που παίρνει ο σεξουαλικός πόθος, καθώς τα χρόνια της συζυγικής ζωής περνούν.
H Κατρίν είναι παντρεμένη εδώ και είκοσι χρόνια με τον Μπερνάρ και η ερωτική φλόγα ανάμεσα τους έχει σχεδόν σβήσει. Κάποια στιγμή ανακαλύπτει πως ο άντρας της την απατά. Στην αρχή νιώθει προδομένη, εγκαταλελειμμένη και δεν ξέρει τι να κάνει για να σώσει τον γάμο της, απ' την στιγμή που συνεχίζει να αγαπά τον Μπερνάρ. Όταν όμως βρίσκεται, τυχαία, σ' ένα μπαρ εύρεσης συνοδών όπου συναντά τη Μαρλέν, μια όμορφη πόρνη γεννιέται στο μυαλό της μια τρελή ιδέα. Η Κατρίν της προτείνει να κάνει τα γλυκά μάτια στο σύζυγό της, έναντι αμοιβής. Η Mαρλέν δέχεται αλλάζει εμφάνιση καθώς και το όνομά της σε Ναταλί, συναντά τον Μπερνάρ και αρχίζει μαζί του μια ερωτική ιστορία. Ακολούθως διηγείται στην Κατρίν όλες τις λεπτομέρειες των συναντήσεων τους στο ξενοδοχείο, όπως είχε αρχικά συμφωνηθεί ανάμεσα τους. Σιγά -σιγά αναπτύσσεται μεταξύ των δύο γυναικών μια σχέση διφορούμενη, μια μορφή εξάρτησης, με απρόβλεπτες συνέπειες γι' αυτό το παράξενο ερωτικό τρίγωνο...
Σκηνοθέτης του διφορούμενου, η Anne Fontaine συνεχίζει στο Nathalie… την εξερεύνησή της στα μυστήρια του ζευγαριού και των επιθυμιών.  Σε μια μη- τυπική και διαφορετική από το σύνηθες εκδοχή του ερωτικού πόθου επικεντρώνεται η αφήγηση. Μέσα από τα τρία πρόσωπα και το περίπλοκο σύστημα των ερωτικών σχέσεων που τα συνδέει και μ' ένα μάλλον αφαιρετικό ύφος, η σκηνοθέτις σκιαγραφεί την αθέατη και διφορούμενη όψη της επιθυμίας, χαρτογραφεί το αδιόρατο και κρυφό σύμπαν απ΄ όπου κατάγεται η ερωτική έλξη, παρακολουθεί τςι δυναμικές του πόθου και τις μορφές που αυτός παίρνει..
Η ταινία υποστηρίζεται, στους κεντρικούς ρόλους της, από την σαγήνη των Emmanuelle Beart και Fanny Ardant (στους ρόλους ερωμένης και συζύγου αντίστοιχα), αλλά και την υποκριτική του Gerard Depardieu (στον ρόλο του σύζυγου).
Η σκηνοθέτις Anne Fontaine δηλώνει σχετικά: "Στην αρχή, διάβασα ένα σενάριο του Philippe Blasband που πραγματευόταν τη σχέση μιας γυναίκας και μιας πόρνης. Επρόκειτο για μια ιστορία εκδίκησης, παγίδευσης ενός συζύγου που δεν εμφανιζόταν παρά μόνο στο τέλος. Αυτό που μου κίνησε το ενδιαφέρον ήταν η περίπτωση μιας παντρεμένης γυναίκας που χρησιμοποιούσε τις υπηρεσίες μιας επαγγελματίας πόρνης και βίωνε, χωρίς να το έχει στην πραγματικότητα αποφασίσει, τον έρωτα μέσω κάποιας άλλης" .
Ενώ η Fanny Ardant, που υποδύεται την σύζυγο, αναφερόμενη στον ρόλο που υποδύεται δηλώνει : "Στην αρχή δεν το βλέπει ως παιχνίδι, θέλει να σώσει την ιστορία αγάπης της. Δεν καταλαβαίνει. Δεν είναι τόσο το γεγονός ότι την απάτησε για μια νύχτα - διότι είναι αρκετά έξυπνη για να μην το δραματοποιήσει - αλλά είναι περισσότερο η φράση : "Eίναι φυσικό να σβήνει η φλόγα ανάμεσα σ'έναν άντρα και μια γυναίκα…," και αυτή αγαπά πάντα τρελά τον άντρα της. Στην αρχή δεν μπαίνει σ'ένα παιχνίδι, θέλει να καταλάβει, θέλει να ξέρει,γι αυτό και ζητά τη βοήθεια αυτής της πόρνης η οποία θα μπορέσει έναντι αμοιβής να της διηγηθεί…
Αυτό ξεκινά σαν κάτι αρκετά υγιές, μετά όμως γίνεται πιο διεστραμμένο διότι όσο περισσότερο βλέπει τον άντρα της να βυθίζεται στα ψέματά του, τόσο περισσότερο αποκτά δεσμούς φιλίας, συνενοχής μ' αυτή τη γυναίκα. Υστερα, καθώς κάθε σχέση είναι επικίνδυνη, υπάρχει κάτι που αυτή δεν ελέγχει πλέον, στην πραγματικότητα όμως είναι σημαντικό να πούμε ότι αυτή η ιστορία δεν μπορεί να συμβαίνει παρά μόνο διότι αυτό το ζευγάρι είναι ακόμα ζωντανό,δεν είναι ένα ζευγάρι νεκρό. "

(Πηγή: Δελτίο τύπου)