(Ο Πατέρας των παιδιών μου)
της Mia Hansen-Løve
(οι δηλώσεις της σκηνοθέτιδας)
Η ταινία προέρχεται από τη συνάντησή μου με τον Ουμπέρ Μπαλσάν (Humbert Balsan). Τον πρωτοσυνάντησα στις αρχές του 2004. Αυτοκτόνησε τον Φεβρουάριο του 2005. Ήθελε να είναι παραγωγός στην πρώτη μου ταινία. Ο ενθουσιασμός του και η εμπιστοσύνη του ήταν καθοριστικά για μένα για το φιλμ "All is Forgiven". Δεν έγραψα αυτή την ταινία ως ευγνωμοσύνη, αλλά εξαιτίας της προσωπικότητας του Μπαλσάν. Είχε μια ιδιαίτερη ζεστασιά, μια κομψότητα και μια αύρα. Η ενέργειά του, το πάθος του για τις ταινίες και η ευαισθησία του, ήταν αυτά που με έκαναν να γράψω το συγκεκριμένο σενάριο. Ασφαλώς, υπάρχει επίσης και η αυτοκτονία του. Τα αισθήματα της αποτυχίας και της απελπισίας που αποκαλύπτονται είναι δυσβάστακτα, όμως αυτό δεν αναπληρώνει τα υπόλοιπα. Δεν γίνεται η μόνη αλήθεια. Ήθελα το φιλμ αυτό να αποτυπώσει το παράδοξο των αντιφατικών κινήσεων ενός ατόμου, τη διαμάχη ανάμεσα στη δύναμη και το τρωτό του χαρακτήρα, την επιθυμία για ζωή και την παρόρμηση του θανάτου.
Λίγα χρόνια πριν, το ανεξάρτητο σινεμά δεν θα μου κέντριζε καθόλου το ενδιαφέρον. Όμως η γνωριμία μου με τον Μπαλσάν άλλαξε τα πάντα και μου παρείχε μια νέα, διαφορετική αντίληψη για το σινεμά. Για μένα, μια ταινία με ήρωα έναν παραγωγό θα είχε να κάνει με τη δουλειά του, την αφοσίωσή του, τον έρωτα και τη ζωή. Συχνά, όταν βλέπω έναν παραγωγό στην οθόνη, το σινεμά δεν είναι όπως το καταλαβαίνω και το βιώνω στην καθημερινότητά μου. Τα λεφτά είναι ένα πολύ σημαντικό ζήτημα στην ταινία, νομίζω, επειδή ακριβώς αυτή είναι η πραγματικότητα. Όπου κι αν κοιτάξουμε, η δουλειά του παραγωγού είναι συνώνυμη με οικονομικά θέματα. Οι κινηματογραφιστές έχουν επίσης αυτή την έγνοια αλλά όχι στον ίδιο βαθμό, γιατί οι κίνδυνοι στους οποίους εκτίθενται είναι διαφορετικοί.
Θα έλεγα ότι οι αμφιβολίες και η απελπισία του υπάρχουν από την αρχή και φαίνονται στις εκφράσεις και στις σιωπές του. Αλλά γενικά υπερτερεί η ευχαρίστηση που παίρνει από τη δουλειά του και τη συντροφιά της γυναίκας του και των παιδιών του. Ακόμη κι έτσι, η ανησυχία και η κόπωση τον καταβάλλουν ώσπου "πλημμυρίζει" από απελπισία. Το φιλμ προσπαθεί να δείξει πώς αυτή η δύναμη για ζωή τελικά γίνεται μια αυτοκαταστροφική δύναμη.
(πηγή σημειώσεις για την παραγωγή)
