του John Crowley
(οι δηλώσεις των συντελεστών)

Mark O'Rowe, σεναριογράφος
Το “Boy A” είναι μια ταινία για τη δεύτερη ευκαιρία. Ο Τζακ ήταν στη φυλακή για 14 χρόνια, τα χρόνια που διαμορφωνόταν ως χαρακτήρας. Αν ήθελα να συμφιλιωθεί απλώς με αυτό που είχε κάνει, θα άλλαζα τη δομή του σεναρίου και θα έδειχνα το έγκλημα πρωτύτερα.
Η ταινία έχει ουσιαστικά ως πυρήνα της το αν ο θεατής αλλάζει συναισθήματα απέναντι στον ήρωα, όταν τον γνωρίζει, και αν μπορεί να τον συγχωρήσει ή όχι. Η επανένταξη δεν συνεπάγεται και συγχώρεση, στοιχείο που κάνει την ταινία πολύ πιο πολύπλοκη. Εύχομαι ο θεατής να σκεφτεί την εξιλέωση και την συγχώρεση και να αναρωτηθεί αν θα συγχωρούσε τον Τζακ, αν ήταν δικό του παιδί.

John Crowley, σκηνοθέτης
Η ταινία έχει να κάνει επίσης με την ανακάλυψη του κόσμου για δεύτερη φορά. Το να ζεις όμως σε αυτόν τον κόσμο, με τη δύναμη που έχουν τα media, αποδεικνύεται αρκετά δύσκολο. Με την αποφυλάκιση του Τζακ, τα media μεταδίδουν ξανά την ιστορία του εγκλήματος, με αποτέλεσμα να τη θυμίζουν σε όλον τον κόσμο αλλά να την παρουσιάζουν και στις νεότερες γενιές. Με αυτή τη δημόσια γνώση, είναι αναπόφευκτη η διαρκή υπενθύμιση στον Τζακ του παρελθόντος του. Για εκείνον λοιπόν, γίνεται όλο και δυσκολότερη η δεύτερη ευκαιρία. Δεν είναι βέβαιος αν τη θέλει καν. Η μόνη του ελπίδα είναι ο επόπτης του, ο Τέρι, που τον ερμηνεύει ο Peter Mullan (Πίτερ Μάλαν).

Andrew Garfield, ηθοποιός
[Ο κεντρικός χαρακτήρας] Είναι ένας συνηθισμένος νέος άντρας που προσπαθεί να προσαρμοστεί σε έναν κόσμο που δεν καταλαβαίνει πολύ καλά, ίσως όπως όλοι οι νέοι άνθρωποι. Οπότε και για μένα ήταν ένα όμορφο ταξίδι μέχρι να καταλάβω ποιός είναι και τι έχει κάνει. Η γνησιότητα της ιστορίας έγκειται στο ότι είναι ένας απλός άνθρωπος όπως όλοι. Οι άνθρωποι δεν είναι μαύροι ή άσπροι, καλοί και κακοί. Αυτά είναι κατασκευάσματα της μυθοπλασίας. Είναι απλώς άνθρωποι.
Πιστεύω ότι τα παιδιά είναι προϊόντα των μεγάλων και πρέπει να αποδέχονται τις ευθύνες τους αναφορικά με τα παραστρατήματα των παιδιών. Το να χαρακτηρίσεις ένα παιδί διαβολικό ή κακό είναι αναισθησία και παραμερίζει τις αληθινές ευθύνες. Ήμουν βέβαιος πως, επειδή πρόκειται για ένα φόνο που διέπραξε το παιδί, θα προκαλούνταν αμφιλεγόμενα συναισθήματα στο θεατή. Η πρόκληση για μένα ήταν να εξανθρωπίσω το Τζακ, παρ' ότι έκανε κάτι πολύ απάνθρωπο" συνεχίζει ο Γκάρφιλντ.

(δηλώσεις στις σημειώσεις για την παραγωγή)