της Ursula Meier

Με επιρρόες από το σινεμά των αδελφών Jean-Pierre & Luc Dardenne,  η ταινία διακρίνεται για την ένταση με την οποία σκιαγραφούνται τα πρόσωπα και για μια απρόοπτη αφηγηματική εξέλιξη.
Η αφήγηση της ταινίας εκτυλίσσεται σ' ένα πολυτελές χειμερινό θέρετρο στις Άλπεις και κεντρικό πρόσωπο ένας 12χρονος.  Η ταινία είναι το πορτρέτο ενός αγοριού στα πρόθυρα της εφηβείας, που ισορροπεί μεταξύ της παρανομίας και της αναγκής του για αγάπη και τρυφερότητα.  Επίσης μια καταγραφή της περίπλοκης και δύσκολης σχέσης του με την αδελφή του (;). Την ίδια στιγμή όμως είναι και μια εις βάθος εξερεύνηση των αντιφάσεων ενός φαινομενικά ευημερούντος κόσμου. Πίσω από την ευημερία υπάρχουν πάντα και διαρκώς οι σκιές μιας δύσκολης και περίπλοκης οικογενειακής ζωής.
Η σκηνοθέτις Ursula Meier δηλώνει: "Αρκετό καιρό αφού είχα ξεκινήσει να δουλεύω την ιστορία του L'enfant d'en haut/ “Η αδελφή μου”, η ανάμνηση ενός νεαρού παιδιού μου ήρθε ξαφνικά στο μυαλό. Μεγάλωσα στους πρόποδες των βουνών Τζούρα, όπου η ανάβαση στο χιονοδρομικό κέντρο ήταν μια καθημερινή μας συνήθεια. Υπήρχε ένα αγόρι που πάντα ανέβαινε μόνο του, ενώ όλοι πηγαίναμε σε μεγάλες παρέες. Ήταν πολύ κακός στο σκι, ωστόσο πάντα ένοιωθα ότι τον γέμιζαν με αδρεναλίνη οι πίστες το ρίσκο και ο φόβος. Έδειχνε απλά να αντλεί χαρά και μόνο που βρισκόταν εκεί. Αργότερα έμαθα ότι του είχαν απαγορέψει την είσοδο στα εστιατορία γιατί είχαν υποπτευθεί ότι έκλεβε. Εξακολουθούσε να με γοητεύει αυτό το αγόρι, ίσως επειδή δεν ταίριαζε στο πλούσιο σκηνικό του θερέτρου. Συνέχισε να κλέβει για καιρό, μέχρι που του απαγορεύτηκε και η είσοδος στο λιφτ. Αυτό το νεαρό παιδί, που έτρεχε στις πίστες μανιασμένο, παρέμενε πάντα ένα μυστήριο για μένα. Τότε ήμουν 12 χρονών, όσο ο Σάιμον στην ταινία, και τον θυμάμαι ακόμα".

Δ.Μ.