(Πως ο Χάρι έγινε δένδρο)
του Goran Paskaljevic

1924.Στα δυτικά της Ιρλανδίας, σ' ένα μικρό χωριό, το Skillet. Ο Harry Maloney βασανίζεται από εφιάλτες: ονειρεύεται ότι μεταμορφώνεται σε δένδρο, ότι κάποιος κόβει το δένδρο, ότι γίνεται φέρετρο. Ο Harry ζει στο χωριό μαζί με τον γιο του, τον Gus. Μένουν σ' ένα παλιό σπίτι στην άκρη του χωριού. Το παρελθόν βασανίζει τον Harry: η γυναίκα του Annie έχει πεθάνει. Ζώντας μέσα στη δυστυχία και τη μιζέρια, ο Harry πιστεύει ότι "ένας άνδρας μετρά όσο και οι εχθροί του". Διαλέγει τον πιο ισχυρό άνδρας του χωριού, τον George O' Flaherty, και αποφασίζει να τον καταστρέψει. Το σχέδιο του Harry αποκτά υπόσταση όταν ο γιος του ο Gus ερωτεύεται την Eilleen, μία γυναίκα που δουλεύει στο κατάστημα του George O' Flaherty. Θα βοηθήσει τον γιο του, έχοντας τις δικές του υστερόβουλες σκέψεις: να τον μετατρέψει σε άβουλο όργανο της εκδίκησής του.
Συνεχίζοντας στη γραμμή που χάραξε με το Pure Baruta (Πυριτιδαποθήκη), ο βετεράνος Γιουγκοσλάβος σκηνοθέτης, Goran Paskaljevic επιχειρεί μια εξερεύνηση αναλόγων θεμάτων: πως πολύ εύκολα κάποιος, σπέρνοντας ένα παράλογο μίσος, μπορεί να προκαλέσει το κακό και την καταστροφή. Η παράνοια, το μίσος, η αυταρχικότητα, η αυτοκαταστροφή και η συστηματική εκ των έσω υπονόμευση του κοινωνικού ιστού (στοιχεία που είδαμε στην προηγούμενη ταινία του σκηνοθέτη) εδώ ενσαρκώνονται στο πρόσωπο του κεντρικού χαρακτήρα. Καθώς αυτό το πρόσωπο βυσσοδομεί για την καταστροφή του "εχθρού του" σιγά - σιγά δίδει υπόσταση και υλοποιεί τον ίδιό του τον εφιάλτη, δηλαδή τη μετατροπή σε φέρετρο. Μία παραβολή ή ένα "μαύρο" παραμύθι με δίδαγμα, η ταινία είναι ένα εξαιρετικό δείγμα του παράλογου και του μαύρου χιούμορ. Δεν είναι επίσης χωρίς σημασία το γεγονός ότι διαδραματίζεται σε μια χώρα που σπαράσσεται από εμφύλιες διαμάχες, ούτε ότι ο σκηνοθέτης βρίσκει ομοιότητες ανάμεσα στους Ιρλανδούς και τους Σέρβους στο ότι "και οι δύο λαοί είναι παθιασμένοι με το παρελθόν, και οι δύο πρέπει να κοιτάξουν το μέλλον ".
Η ταινία συμμετείχε στο φεστιβάλ Βενετίας 2001.
Δ.Μ.