της Helena Trestikova
Με φόντο την ιστορία της Τσεχοσλοβακίας από το 1974 μέχρι το 2011 η ταινία καταγράφει τον ιδιωτικό κόσμο μιας συνηθισμένης τσεχικής οικογένειας κατά την περίοδο αυτή.
Με αφετηρία τη γέννηση του πρωτότοκου γιού το 1974 και τη δημιουργία μιας ταινίας μικρού μήκους με θέμα τη μητρότητα («Miracle»), η γνωστή Τσέχα ντοκιμαντερίστρια Helena Trestikova ξεκινάει ένα μεγαλόπνοο project. Παρακολουθεί με την κάμερά της για 37 ολόκληρα χρόνια τις σημαντικότερες στιγμές στη ζωή μιας φιλικής της οικογένειας. Γνωστή για ταινίες τεκμηρίωσης μακρόχρονης παρατήρησης, η Trestikova εδώ επιχειρεί κάτι πιο σύνθετο από την άποψη της φόρμας. Η οθόνη του κουτιού της τηλεόρασης και η κινηματογραφική της κάμερα γίνονται οι προβολείς ενός ιστορικού και ενός ιδιωτικού σύμπαντος που συνδιαλέγονται στην τροχιά του χρόνου. Η πορεία του κομμουνισμού και της οικογένειας, τα πρώτα βήματα του γιού και του ανθρώπου στο διάστημα, τα προσωπικά όνειρα και οι απογοητεύσεις, συγκατοικήσεις, μετακινήσεις και μεταμορφώσεις μιας οικογένειας αλλά και ενός ολόκληρου λαού εναλλάσσονται συνεχώς απεικονίζοντας τους δύο κόσμους με αυθεντικότητα αλλά και λεπτή ειρωνεία. Στην ταινία παρεμβάλλεται πλούσιο τηλεοπτικό υλικό αρχείου, ενδεικτικό της πρόσφατης τσεχικής ιστορίας: Εικόνες από τη ρωσική εισβολή του 1968, η ομιλία του Gustav Husak προς τον τσεχικό λαό, οι κομμουνιστικές σπαρτακιάδες, σκηνές εορταστικών τηλεοπτικών προγραμμάτων, εικόνες από τη βελούδινη επανάσταση και τις αλλαγές του 1989. Και βέβαια μέσα σε όλα αυτά η επαναλαμβανόμενη εμφάνιση ενός Τσέχου τραγουδιστή της pop, του Karel Gott, η μόνη σταθερή αξία όλων των εποχών.
Από την άλλη ο ιδιωτικός μικρόκοσμος ξεδιπλώνεται μέσα από σκηνές βιντεοσκοπημένες από την κάμερα της οικογένειας καθώς και από τις σελίδες του ημερολογίου που κρατούσε επί 37 ολόκληρα χρόνια ο πατέρας. Οι οικογενειακές φωτογραφίες έρχονται να συμπληρώσουν το χρονικό αυτό. Είναι εξάλλου μέσα από το ώριμο πλέον βλέμμα του πατέρα που γινόμαστε μάρτυρες αυτής της διαδρομής , καθώς ο ίδιος σε ρόλο αφηγητή-θεατή ξεφυλλίζει τα ημερολόγια και παρακολουθεί σχετικά αποσπάσματα της ταινίας. Κεντρικός χαρακτήρας παραμένει ως το τέλος της ταινίας ο γιος, την εξέλιξη του οποίου καταγράφει το ντοκιμαντέρ. Μια εξέλιξη πολυτάραχη και απρόβλεπτη που επισφραγίζει αυτό που διατρέχει σαν ιδέα όλη την ταινία. Την απουσία βεβαιοτήτων στη ζωή και τη σχετικότητα της αντίληψης του μέλλοντος. Ωστόσο το εγχείρημα της Τrestikova-και εν μέρει αυτό της οικογένειας- μαρτυρεί την αντίσταση της προσωπικής μνήμης στην καταλυτική δύναμη του κοσμικού χρόνου.
της Καλλιόπης Πουτούρογλου [Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.]
