(Ζυλ και Ζιμ)
του François Truffaut

Παρίσι, 1912. Δύο φίλοι ο Ζυλ, ένας Γερμανός και ο Ζιμ, ένας Γάλλος, ζουν τις χαρές μιας ανέμελης ζωής. Τις περιστασιακές σχέσεις τους με γυναίκες θα διακόψει η γνωριμία τους μια γοητευτική Γαλλίδα, την Κατρίν. Υποταγμένοι στην εξουσία της σαγήνης της, οι δυο φίλοι θα βρεθούν αντιμέτωποι με τις παράξενες αποφάσεις της μοίρας και του έρωτα. Η αμφιθυμία της Κατρίν απέναντι στον Ζυλ και τον Ζιμ, αλλά και η αλλαγή της διάθεσης της κάθε φορά που αισθάνεται παραμελημένη, αποτελούν καθοριστικά στοιχεία της συμπεριφοράς της. Ύστερα από μια γεμάτης εντάσεις φιλία μεταξύ των τριών, θα παντρευτεί τον Ζυλ και θα γεννήσει την κόρη του Σαμπίν. Όμως, τα γεγονότα αυτά δεν μοιάζουν ικανά να αλλάξουν την Κατρίν...
Οι απρόοπτες εκδοχές μιας δυνατής φιλίας, η ευδαιμονία και η μελαγχολία ενός παράξενου έρωτα, η γυναίκα ως μια λαμπερή οθόνη πάνω στην οποία προβάλλονται οι ανδρικές επιθυμίες, αλλά και ως ένα ανυπότακτο πλάσμα που επιβάλλεται μέσω της σαγήνης στους άνδρες: αυτά τα δύο βρίσκονται στο κέντρο της ταινίας. Λαμβάνοντας υπόψη την εποχή που διαδραματίζεται -ο φονικός και καταστροφικός Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος- μπορούμε να διακρίνουμε στοιχεία μιας πολιτική αλληγορίας που αναφέρονται στις πλήρεις αντιφάσεων και συγκρούσεων σχέσεις μεταξύ Γερμανίας και Γαλλίας.
Ο François Truffaut δηλώνει σχετικά: “Στην ταινία υπάρχουν δύο θέματα. Το ένα είναι η φιλία που προσπαθεί να επιπλεύσει. Το άλλο είναι το Αδύνατο –το αδύνατο τού να ζήσεις σ’ ένα τρίγωνο. Η ιδέα του φιλμ είναι ότι το ζευγάρι δεν αποτελεί ικανοποιητική λύση, αποτελεί όμως την μοναδική λύση γιατί απλούστατα δεν υπάρχει άλλη.”
Ο François Truffaut γεννήθηκε το 1932 στο Παρίσι. Με ασταθή οικογενειακή ζωή ξεκίνησε από ηλικία 7 χρoνών να συχνάζει σε κινηματογράφους. Εγκατέλειψε το σχολείο στην ηλικία των 14. Φυλακίστηκε για χρέη και αργότερα λιποτάκτησε από τον στρατό. Υπό την προστασία του θεωρητικού και κριτικού André Bazin ασχολήθηκε με την κριτική, γράφοντας στο περιοδικό Cahiers du Cinéma. Μετά από μια παθιασμένη θητεία στην κριτική γύρισε την ταινία Τα τετρακόσια χτυπήματα (1959), ορόσημο στην ιστορία της nouvelle vague. Το έργο του χαρακτηρίζεται από μια έντονη κινηματογραφοφιλία, αλλά και από ένα βαθύ ανθρωπισμό. Πέθανε το 1984.
Δ.Μ.

Ζυλ και Ζιμ (Jules et Jim)
Σκηνοθεσία: François Truffaut.
Σενάριο: François Truffaut, Jean Gruault βασισμένο στο μυθιστόρημα του Henri-Pierre Roché.
Φωτογραφία: Raoul Coutard.
Σκηνικά-Κοστούμια: Fred Capel.
Ήχος:
Μουσική: Georges Delerue.
Μοντάζ: Claudine Bouché.
Ηθοποιοί: Jeanne Moreau, Oskar Werner, Henri Serre, Marie Dubois
Παραγωγή: Les Films du Carrosse, SEDIF.
Διάρκεια: 110΄. Ασπρόμαυρο. 1962
Βραβεία: σκηνοθεσίας (François Truffaut) Φεστιβάλ Mar del Plata.