(για την ταινία La vie d' Adèle - Chapitre 1 & 2 του Abdellatif Kechiche)

Υπάρχει ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα στην εποχή μας: ότι προβάλλει πως το σεξ είναι υποχρεωτικό (το άλλο άκρο από τότε που ήταν απαγορευμένο) ή χειρότερα, καταναγκαστικό, ακόμα και λόγους υγείας και καλά. Το οποίο οδηγεί στην παρεξήγηση ότι μια σχέση μπορεί να θεμελιωθεί σώνει και καλά πάνω στο σεξ. Ε λοιπόν, δεν μπορεί, παρά μόνο αν σου κάτσει λαχείο. Ένα άτομο με το οποίο υπάρχει μια έλξη σεξουαλική και συμβατότητα σεξουαλική στην πράξη δεν είναι απαραίτητα και ο κατάλληλος σύντροφος για σένα. Όπως, από την άλλη, το ότι με κάποιον νιώθεις οικειότητα, συμβατότητα σε πολλά και μπορείτε να κάνετε πράγματα μαζί, δεν είναι απαραίτητο να τον "πηδήξεις" ή να κάτσεις να σε "πηδήξει"... είτε είναι του άλλου φύλου είτε του ίδιου με σένα... για να δέσει η σχέση. Αυτό έχει μπερδέψει κυρίως τις νέες γενιές, όταν πάνε να προχωρήσουν σε μια πιο σοβαρή σχέση συμβίωσης, είτε επίσημα είτε ανεπίσημα, πέρα από το "τα έχουμε" και κάνουμε σεξ, και γι' αυτό συνήθως τους γυρίζει ανάποδα.

Στην ταινία “Η ζωή της Αντέλ” υπάρχει έλξη/ ενδιαφέρον/ οικειότητα ανάμεσα στην Αντέλ και την Έμμα από την πρώτη συνάντηση. Στην πρώτη τους σεξουαλική συνεύρεση είναι προφανές ότι υπάρχει πάθος/τρυφερότητα/ δόσιμο.. δεν χορταίνουν η μία για την άλλη. Και μετά έξω στους δρόμους, στα πάρκα... όλο φιλιά, αχόρταγα φιλιά, φιλήδονα ή τρυφερά. Μοιάζουν να είναι το τέλειο ερωτικό ζευγάρι της εποχής μας, ανεξαρτήτως φύλου. Και είναι.
Παρότι η Έμμα και η Αντέλ είναι αρκετά διαφορετικές, έχουν άλλα ενδιαφέροντα και γούστα, και ζουν σε άλλες οικογενειακές και κοινωνικές συνθήκες.
Η Έμμα τελειώνει τη Σχολή Καλών Τεχνών και θέλει να είναι ζωγράφος, να ολοκληρωθεί ως καλλιτέχνης, να αφοσιωθεί σ' αυτό. Η Αντέλ θέλει, όταν τελειώσει το λύκειο, να γίνει νηπιαγωγός ή δασκάλα.
Η Έμμα συχνάζει σε γκέι μπαρ, είναι δηλωμένη λεσβία και στις παρέες της και στην οικογένεια της, η Αντέλ κρατάει αναγκαστικά τη σχέση τους κρυφή.
Είναι ενταγμένες σε διαφορετικά περιβάλλοντα.
Όταν η Έμμα καλεί στο σπίτι της την Αντέλ, τη φιλάει στο στόμα μπροστά στους γονείς της και αυτοί χαίρονται για τον έρωτα τους. Όταν η Αντέλ καλεί στο σπίτι της την Έμμα, οι γονείς της ρωτούν την Έμμα πώς θα βιοποριστεί ως καλλιτέχνις και αν το αγόρι της θα μπορεί, όταν παντρευτούν, να της εξασφαλίσει την οικονομική τους συμβίωση.
Αλλά αυτές οι διαφορές δεν απειλούν την σχέση τους, καθώς η Αντέλ εκτός από αγαπημένη ερωμένη θα γίνει και η μούσα της καλλιτεχνικής έμπνευσης/διέγερσης για την Έμμα.
Αργότερα, καθώς οι ζωές τους προχωράνε στο επόμενο κεφάλαιο, αυτές οι διαφορές θα αρχίζουν να δημιουργούν μικρές ρωγμές ανάμεσα τους, αθέατες ίσως στην αρχή, που κάποια στιγμή όμως θα μεγαλώσουν.
Η Αντέλ εργάζεται σε ένα νηπιαγωγείο και δεν γίνεται να φανερώσει εκεί ότι έχει σχέση με ένα κορίτσι. Η Έμμα από την άλλη είναι πια καλλιτέχνις και ο κύκλος της είναι της άνθρωποι της τέχνης, όπου όλων των ειδών οι σεξουαλικές επιλογές είναι φανερές.
Όταν οι φίλοι και οι ομότεχνοι της Έμμα συζητούν περί τέχνης, η Αντέλ νιώθει άβολα γιατί δεν μπορεί να συμμετέχει ή και δεν την ενδιαφέρει. Η Έμμα προσπαθεί να την ωθήσει να γίνει κι αυτή καλλιτέχνις, της προτείνει να γράψει αντί για το ημερολόγιο που γράφει κάθε μέρα, κάτι πιο λογοτεχνικό, αλλά η Αντέλ δεν θέλει, δεν ενδιαφέρεται.
Τα φιλιά όμως, που δεν τα χορταίνουν ποτέ, όπως και το σεξ τις κρατάνε ακόμα δεμένες. Αλλά το σεξ, όσο καλό κι αν είναι, δεν αρκεί για να διατηρηθεί μια σχέση συμβίωσης, όταν οι επιλογές ζωής αρχίζουν να αποκλίνουν (ισότιμα, χωρίς να θυσιάζεται η πορεία ολοκλήρωσης του ενός ατόμου για τον άλλον).
Η Έμμα σε μια συνάντηση (μια αριστουργηματική σκηνή/ πράξη που τρώνε μπολονέζ) θα σαγηνευτεί από τη Λιζ, μια παλιά της φίλη, έγκυο και ζωγράφο με την οποία μιλούν την ίδια γλώσσα, κολλάνε.
Όταν θα χωρίσουν με την Αντέλ, μετά από ένα υπερβολικό και βίαιο ξέσπασμα ζήλειας της Έμμα (σαν να είχε συσσωρευτεί μια ανομολόγητη αρνητική ενέργεια) η Λιζ θα γίνει η επόμενη σχέση της Έμμα. Αργότερα που θα βρεθούν με την Αντέλ σε ένα μπιστρό να τα πούνε, στις ερωτήσεις της Αντέλ για το πώς είναι η ζωή της με την Λιζ, θα υπονοηθεί ότι το σεξ μεταξύ τους δεν είναι τόσο... όπως με την Αντέλ και τότε η Αντέλ απελπισμένη θα χάσει τον έλεγχο και θα της ριχτεί σεξουαλικά (σαν να μην βρίσκονται σε δημόσιο χώρο), θα γαντζωθεί απεγνωσμένα από το μόνο πλεονέκτημα που έχει απέναντι στη Λιζ. Η Έμμα προς στιγμή θα “λιώσει” αλλά τελικά δεν θα ενδώσει και θα αποχωρήσει λέγοντας ότι πάντα θα νιώθει γι' αυτήν μια βαθιά τρυφερότητα -όπως και πριν.
Αλλά, είναι προφανές σε αυτήν την σκηνή κι ας μην λέγεται ρητά, ότι το σεξ (πια) δεν αρκεί!

Το σεξ, από την άλλη, σαν μια καθαρή απόλαυση/ ηδονή δεν μπορεί να είναι καταναγκασμός (μη σε πουν αγάμητη/αγάμητο) ούτε συμβατική υποχρέωση, άλλο αν καμιά φορά το αποδέχεσαι από αγάπη για τον άλλον χωρίς να έχεις διάθεση. Είναι όπως και οι άλλες απολαύσεις, το φαγητό, το ποτό, κάποια άλλη ουσία ενδεχομένως. Κάποιοι είναι λιτοί στο τι τρώνε, δεν πίνουν καθόλου αλκοόλ, άλλοι το κάνουν με μέτρο, ενώ κάποιοι άλλοι του δίνουν και καταλαβαίνει. Όπως κάποιοι κάνουν εξτριμ σπορ και “φτιάχνονται”, ενώ κάποιοι ούτε μπορούν ούτε θέλουν.
Δεν είναι όλα για όλους... στο ίδιο μέτρο και στον ίδιο βαθμό.
Και η βιολογική επιθυμία για σεξ προκαλείται ορμονικά για όσο καιρό το σώμα είναι σε ηλικία αναπαραγωγής. Η επιθυμία όμως για την παρουσία ενός αγαπημένου προσώπου, ενός άλλου σώματος.. με αγκαλιές και φιλιά και προσφορά ερωτικής ικανοποίησης είναι κατάκτηση.. είναι σχέση.. επαφή.. άλλου τύπου!

Σωτήρης Ζήκος
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.