του Stephen Frears
(σχετικά με την ταινία)

Ιρλανδία, 1952. Όντας έφηβη η Philomena μένει έγκυος, και γι’ αυτό στέλνεται στο μοναστήρι του Roscrea. Μόλις γεννήσει οι μοναχές της παίρνουν το μωρό και το δίνουν για υιοθεσία, στην Αμερική. Η Philomena για τα επόμενα πενήντα χρόνια θα αναζητήσει χωρίς επιτυχία το χαμένο παιδί της. Όταν γνωρίσει τον Martin Sixsmith, έναν δημοσιογράφο που ενδιαφέρεται για την ιστορία της, θα ξεκινήσουν μαζί την αναζήτηση του χαμένου παιδιού στην Αμερική. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού θα δημιουργηθεί μια απροσδόκητα στενή σχέση μεταξύ της Philomena και του Martin. Η ταινία είναι ένα συναρπαστικό αφήγημα για την αγάπη και την απώλεια, που εντέλει δοξάζει τη ζωή.
Με τους Judi Dench, Steve Coogan.
Στο φεστιβάλ Βενετίας 2013, η ταινία βραβεύτηκε, μεταξύ άλλων, και με το βραβείο Σεναρίου (Steve Coogan & Jeff Pope).
Ο Stephen Frears, σκηνοθέτης της ταινίας, δηλώνει: «Μού προκάλεσε το ενδιαφέρον το θέμα της ταινίας, αλλά και η προοπτική της συνεργασίας πάλι με την Judi Dench. Δούλεψα στο σενάριο με τον Steve Coogan και τον Jeff Pope, επιτυγχάνοντας μια λεπτή ισορροπία, μια ανάμειξη τραγικού με χιούμορ: υπάρχει σ’ αυτό ταυτόχρονα θλίψη και ευτυχία.
Είναι μια ταινία γι’ ένα περίεργο ζευγάρι -ένας πανούργος δημοσιογράφος και μια ηλικιωμένη κυρία- και το ταξίδι που κάνουν μαζί. Η Judi είναι απολύτως θαυμάσια όταν δουλεύει, και εδώ πιστεύω ότι δίνει την παράσταση της ζωής της. Δημιουργεί μια αντίθεση με τον Steve Coogan, που υποδύεται το ρόλο δίνοντας σ’ αυτόν βάθος. Είναι έξυπνος, έχει ενδιαφέρον σαν χαρακτήρας, με τεράστια ηθική νοημοσύνη.
Κατά τη διάρκεια της συνάντησης με την πραγματική Philomena Lee, μου προκάλεσε έκπληξη που ήθελε να επισκεφθεί το τόπο των γυρισμάτων -κάτι που συνέβη την ημέρα που γυριζόταν η συγκλονιστική σκηνή του πλυντηρίου. Είναι μια υπέροχη γυναίκα, χωρίς μεμψιμοιρία, ένα ευθύ άτομο. Παρ 'όλες τις αδικίες που έχει υποστεί η ίδια, εξακολουθεί να διατηρεί τη θρησκευτική πίστη της».

(πηγή σημειώσεις για την παραγωγή)