του Per Fly

Βασισμένη στη ζωή ενός πραγματικού προσώπου -μιας διάσημης Σουηδέζας τραγουδίστριας-, η ταινία είναι μια δοξαστική στους τόνους περιπέτεια για την καλλιτεχνική μουσική δημιουργία και τη πορεία προς την καταξίωση.
Η Monica Zetterlund, τραγουδίστρια και ηθοποιός (το ρόλο υποδύεται η Edda Magnason) είναι ένα σημαντικό πρόσωπο στην ιστορία της ευρωπαϊκής τζαζ. Η παρουσία της στη σουηδική τζαζ σκηνή, ώθησε τους μουσικούς σε μια πιο εθνική, αλλά όχι λιγότερα διεθνή, κατεύθυνση.
Ο σκηνοθέτης, ακολουθώντας τους τρόπους μιας τυπικής γραμμικής αφήγησης, παρακολουθεί την κεντρική ηρωίδα: από την ανωνυμία μιας τηλεφωνήτριας σε μια επαρχιακή πόλη έως το προσκήνιο της διεθνούς τζαζ σκηνής. Η δραματική πλοκή οργώνεται γύρω από τρεις πόλους. Ο πρώτος είναι η ανάγκη της ηρωίδας για (μουσική) καταξίωση και αποδοχή. Καθοριστικά, εδώ, είναι δύο επεισόδια: το πρώτο είναι  η απόρριψη της νεαρής και φιλόδοξης τραγουδίστριας από τη θρυλική τραγουδίστρια Ella Fitzgerald. Ενώ, το δεύτερο -που συνιστά και την ολοκλήρωση- είναι η συνεργασία της με τον σημαντικό πιανίστα Bill Evans.
Ο δεύτερος πόλος είναι το ζήτημα της μητρότητας και η γεμάτη διακυμάνσεις σχέση της με την μικρή της κόρης (η Monica Zetterlund ήταν άγαμη μητέρα). Τέλος, ο τρίτος πόλος είναι το ζήτημα της αποδοχής από τον πατέρα της: η επικύρωση του ρόλου της ως τραγουδίστρια από τον πατέρα θα σημάνει και το τέλος της αφήγησης. Συμπληρωματικά ως προς τα προηγούμενα είναι τα σχετικά με την ασταθή συναισθηματική ζωή της στα χρόνια της ανόδου: εδώ σημ,αντικό (και κινηματογραφικό) πρόσωπο στη ζωή της Monica κατείχε ο σουηδός Vilgot Sjoman -I Am Curious (Yellow) (1967), I Am Curious (Blue) (1968)- ένας εμβληματικός σκηνοθέτης για τη δεκαετία του 60 στη Σουηδία.
Ό, τι αξίζει στην ταινία, πέρα από αναμφισβήτητη πληροφοριακή αξία για κάθε φίλο της μουσικής, είναι το μουσικό της θέμα και η σαγηνευτική φωνητική (και όχι μόνο) παρουσία της Edda Magnason.

Δημήτρης Μπάμπας