(Ίαση – Η ζωή μιας άλλης)
της Andrea Staka
Υπό τη βαριά σκιά ενός εν εξελίξει πολέμου, η αφήγηση της ταινίας σχεδιάζει το πορτραίτο μιας δύσκολης εφηβείας.
1993. Dubrovnik, λίγο μετά τον πόλεμο. Δύο φίλες, 14χρονες, η Linda και η Eta. Ένα εφηβικό παιχνίδι που οδηγεί στο θάνατο της Eta. Η Linda έρχεται αντιμέτωπη με τις ενοχές της, αλλά και τον πόνο της απώλειας. Ζει με τον γιατρό πατέρα της και χωρίς τη μητέρα της, που βρίσκεται στην Ελβετία. Περιπλανιέται στην πόλη και στα περίχωρα της, Προσεγγίζει τη μητέρα και τη γιαγιά της φίλης της Eta, σε μια προσπάθεια να απαλύνει τον πόνο και να κατευνάσει τις ενοχές…
Βασισμένη σε μια πραγματική ιστορία, η αφήγηση της ταινίας επικεντρώνεται στο πρόσωπο της Linda. Πρόθεση της σκηνοθέτιδος είναι να σχεδιάσει, σε τόνους ψυχολογικούς, το πορτραίτο μιας έφηβής που όχι μόνο ζει την ηλικία της και τις ανησυχίες της, αλλά επιπλέον έχει να διαχειριστεί και τις ενοχές που την βαρύνουν γα το θάνατο της φίλης της. Γι’ αυτό και η δραματική πλοκή είναι ισχνή από επεισόδια που θα μπορούσαν να συγκροτήσουν μια αφήγηση με εντάσεις ή εκκρεμότητες. Προκρίνεται λοιπόν μια δύσκαμπτη στην υφή της αφήγηση, που εστιάζει στο νεανικό πρόσωπο της ηρωίδας, χαρακτηρίζεται από ένα στυλιζάρισμα και διανθίζεται με συμβολισμούς.
Έτσι ό,τι είναι σημαντικό στην ταινία είναι τα συναισθήματα, οι αγωνίες μιας δύσκολης εφηβείας στην οποία ο πόλεμος μοιάζει υπόγεια να την υπονομεύει: ένας πυκνός ιστός υφαίνεται με πρώτη ύλη άγχη, αγωνίες, αισθήματα. Υπάρχει ένας τόνος υπαρξιακού (και όχι μόνο) άγχους στο πρόσωπο της ηρωίδας, καθώς μπαίνει στη θέση της Άλλης (δηλαδή της φίλης της) και ζει τη ζωής της: είναι τα ανεπούλωτα τραύματα από τον χωρισμό των γονιών, αλλά και κάτι πέρα απ’ αυτόν, που ζητούν την ίασή τους. Η αναζήτηση μιας ταυτότητας, η εξερεύνηση της σεξουαλικότητας, η γυναικεία (εφηβική και όχι μόνο) φιλία, οι αναφορές σε μύθους εμβληματικούς –η Κοκκινοσκουφίτσα, Η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων-, η πορεία προς την ενηλικίωση: η ταινία είναι δείγμα του γυναικείου λόγου στον κινηματογράφο.
Δημήτρης Μπάμπας
