(Η λέσχη της κομψής αλητείας)
της Lone Scherfig
(δηλώσεις των συντελεστών)

Lone Scherfig, σκηνοθέτις
Οι μυστικές λέσχες της Οξφόρδης έχουν μια ικανότητα να μαγνητίζουν το ενδιαφέρον σου, αναγκάζοντάς σε να κρυφοκοιτάξεις πίσω από αυτά τα μυστηριώδη βιτρό παράθυρα και τα καμπαναριά για να ανακαλύψεις τα μυστικά τους. Σε κάνουν να αναρωτιέσαι πως αντιμετωπίζουν τις ευθύνες τους κάποιοι τόσο προνομιούχοι και τι κοινό μπορεί να έχουν με τις υπόλοιπες κλειστές λέσχες ανθρώπων.

Matthew Beard , ηθοποιός
Νομίζω πως ξεκινά να είναι συναρπαστικό από την ιδέα της αποκλειστικότητας. Το κλειστό και το μυστικό αναπόφευκτα εξιτάρει, ειδικά αν δε μπορεί κανείς να προσεγγίσει και να μάθει τα μυστικά μιας ομάδας. Μιλάμε για μια ερμητικά κλειστή λέσχη! Και για να καταφέρει κανείς να βρει πρόσβαση σ’ αυτή θα πρέπει να μεταχειριστεί περίεργα μέσα. Νομίζω ότι συναρπάζει τους ανθρώπους η ιδέα, με τον ίδιο τρόπο που αντανακλά στη σκέψη τους και η ιδέα της μοναρχίας – αυτή η αντίληψη της γενεαλογικής συνέχειας και της ιστορικής μεταβίβασης αξιώματος από γενιά σε γενιά…
(…) Επίσης υπάρχει κι αυτή η σκέψη - ό,τι δηλαδή οι άνθρωποι που διατηρούν πολύ υψηλές και σημαντικές θέσεις στην πατρίδα μας μάλλον έχουν βιώσει αντίστοιχα μπλεξίματα, όπως αυτά που παρακολουθούμε στη συγκεκριμένη ταινία. Σκεφτόμαστε πως οι άνθρωποι που αποφασίζουν για το μέλλον μιας ολόκληρης χώρας, άλλοτε, ως τραγικοί νεαροί, έκαναν κάποιες ηλίθιες επιλογές στη ζωή τους! Αυτό αποκαλύπτει μια εντελώς αδύναμη και ευάλωτη εκδοχή τους που όπως και να το κάνουμε, είναι συναρπαστική.

Ben Schnetzer, ηθοποιός
Παραδοσιακά αυτή η ιστορία με την καταγωγή και την εξέλιξη των λεσχών έχει μια ιδιαίτερη απήχηση στον κόσμο. Η Αριστοκρατία και η διαδοχή βασισμένη στη “γραμμή αίματος” δείχνουν να λειτουργούν ακόμη και σήμερα στο Ηνωμένο Βασίλειο και είναι κάτι το οποίο, φυσικά, δε μπορείς να ελέγξεις… “Είναι κάτι που έχει επιβάλει ο Θεός”!

Sam Reid, ηθοποιός
Η Αγγλία έχει μια μοναδική παράδοση στις κλειστές λέσχες και κανείς δε μπορεί να αρνηθεί ότι τα γεγονότα που διαδραματίζονται πίσω από κλειστές πόρτες, αναπόφευκτα συναρπάζουν. Είναι απολύτως κατανοητό, ότι όλοι μας θέλουμε να έχουμε πρόσβαση στην πληροφορία του σκανδάλου, όπως όλοι μας θέλουμε πάντα να γνωρίζουμε την αλήθεια. Το λυπηρό βέβαια είναι ότι όταν το βλέπεις να συμβαίνει – όπως στην περίπτωση των μελών στην ταινία – δεν θέλεις να είσαι στη θέση τους και όσον αφορά στην αποκλειστικότητα και τη συναρπαστική της εκδοχή, όταν το βαρέλι φτάσει στον πάτο, συνειδητοποιείς πόσο λάθος είναι φτιαγμένο όλο το οικοδόμημα, με αυτούς τους ανθρώπους που παρότι έχουν χάσει τον προσανατολισμό τους, εξακολουθούν και παραμένουν φοβερά προστατευμένοι.

(πηγή σημειώσεις για την παραγωγή)