του Jacques Audiard

Μια επίκαιρη καταγραφή, δραματική στο ύφος της, της αέναης προσπάθειας για ενσωμάτωση των ανέστιων του σύγχρονου δυτικού κόσμου: των προσφύγων από τους πολέμους.
Για να ξεφύγουν από τον εμφύλιο πόλεμο στη Σρι Λάνκα, ένας πρώην στρατιώτης, μια νεαρή γυναίκα και ένα κοριτσάκι υποδύονται ότι είναι οικογένεια. Βρίσκουν καταφύγιο σ’ ένα οικιστικό συγκρότημα έξω από το Παρίσι. Μόλις και μετά βίας γνωρίζουν ο ένας τον άλλο, ωστόσο προσπαθούν να οικοδομήσουν μαζί μια νέα ζωή. Εκεί έρχεται αντιμέτωπη με τη βία των τοπικών συμμοριών και εμπόρων ναρκωτικών.
Η ταινία βασίζεται κατά ένα μέρος στα Περσικά Γράμματα (Lettres Persanes) του Μοντεσκιέ.
Οι κεντρικοί ηθοποιοί της ταινίας είναι ερασιτέχνες. Ο Jacques Audiard, σκηνοθέτης της ταινίας δηλώνει: «Είναι ουσιαστικά μια ιστορία αγάπης. Το πραγματικό θέμα διερευνά την ιδέα μιας ψεύτικης οικογένειας. (...) Έχω δουλέψει και άλλοτε με μη επαγγελματίες ηθοποιούς και πραγματικά τους προτιμώ. Αγαπώ τον γαλλικό κινηματογράφο, μου αρέσουν οι Γάλλων ηθοποιοί -και ξέρω ότι αυτό μπορεί να ακούγεται κάπως, αλλά μερικές φορές έχω κουραστεί από κάτι που μου φαίνεται ως λίγο έντονος ναρκισσισμός στον τρόπο που οι ίδιοι παρουσιάζονται. Μου αρέσει να ψάχνω νέα πρόσωπα, νέα χρώματα. Αν ένας ηθοποιός δεν είναι καλός, δεν μπορείς να σώσεις κάτι: είναι απλά ένας κακός ηθοποιός. Εάν ένας μη-ηθοποιός δεν είναι καλός, μπορείς ακόμα να πάρεις κάτι από αυτόν ή αυτήν.»

(πηγή επίσημος ιστότοπος & κατάλογος του φεστιβάλ Καννών, δημοσιεύματα του τύπου. Σύνταξη Δ.)