του Aleksandr Sokurov

Λιγότερο μια ταινία για ένα εμβληματικό μουσείο και περισσότερο μια σειρά σκέψεων και σχολίων  για την ιστορία του 20ου αιώνα στη Γηραιά Ήπειρο, η ταινία του Ρώσου δημιουργού δεν παύει να 'ναι παράλληλα και μια ελεύθερη στη φόρμα περιήγηση στην τέχνη και τις ανακλάσεις της.
Ο Aleksandr Sokurovεπέλεξε σ' αυτήν την ταινία να μην ακολουθήσει την πεπατημένη (Russian Ark /Ρωσική Κιβωτός) αλλά να επιχειρήσει να ασχοληθεί και να αναπαραστήσει ένα κομμάτι, της σύγχρονης ιστορίας του μουσείου Λούβρου: αυτό της γερμανικής κατοχής. Εστιάζοντας λοιπόν σε δύο ιστορικές προσωπικότητες της εποχής, τον Γάλλο διευθυντή Jacques Jaujard και του Γερμανό κόμη Wolf Metternich υπεύθυνο για τα έργα τέχνης από την πλευρά των ναζί κατακτητών, επικεντρώθηκε εντέλει στα του Β1! Παγκοσμίου Πολέμου. Παράλληλα και με βασικό άξονα τη μεταξύ τους σχέση διανθίζει την αφήγηση με μια σειρά στοχασμών, για την ευρωπαϊκή ιστορία και ταυτότητα, τις σχέσεις ανάμεσα σε Γερμανία και Γαλλία, το μουσείο ως έναν εμβληματικό τόπο όπου η αίγλη του καθεστώτος εκτίθεται και δοξάζεται.
Παράλληλα, δεν χάνει την ευκαιρία να ενθέσει μέσα στην ιστορία, με πνεύμα περιπαικτικό και απομυθοποιητικό, και ιστορικές προσωπικότητες: εδώ είναι κυρίως ο Ναπολέων που περιτριγυρίζει μέσα στα εκθέματα του μουσείου, μέρος των οποίων εξάλλου υπήρξαν λάφυρα των εκστρατειών του.
Αν και το τελικό σύνολο δεν διακρίνεται ούτε από ισορροπίες ή αρμονίες ανάμεσα στα διάφορα μέρη του -με χαρακτηριστικότερη περίπτωση το σύγχρονο μέρος με ήρωα τον ίδιο το σκηνοθέτη- ωστόσο η ταινία έχει αναμφίβολα τα προτερήματα της σκηνοθετικής χειρονομίας του Ρώσου δημιουργού: ιδίως στις ταινίες με ήρωες ιστορικές προσωπικότητες. Συναρπαστικές προσωπικές ερμηνείες της ιστορίας και των ιστορικών προσωπικοτήτων, μια  απομυθοποιητική διάθεση, και συχνά πειραματικούς τρόπους -τουλάχιστον στα μέρη όπου παρουσιάζονται κάποια εκ των εκθεμάτων του μουσείου. Κυρίως, όμως, αυτή η ταινία αποτελεί μια συνηγορία για την κοινή πολιτισμική ευρωπαϊκή ταυτότητα -αν και εδώ δεν παραλείπει να εκφράσει με τρόπο πλάγιο και το παράπονο ενός Ρώσου: ότι η πατρίδα του είναι κατά κάποιον τρόπο εκτός αυτής.

Δημήτρης Μπάμπας