του Ilian Metev

Ιχνογραφία μιας οικογενειακής ζωής, η πρώτη ταινία μυθοπλασίας του βούλγαρου σκηνοθέτη Ilian Metev (γνωστού στο ελληνικό κοινό από το ντοκιμαντέρ Sofia’s Last Ambulance) διακρίνεται για την ελαφρότητα στο ύφος και την ευαισθησία στην οπτική.
Ο Niki, ένας μαθητής στο μεταίχμιο δημοτικού -γυμνασίου. Βόλτες στην πόλη, παιχνίδια με τους συμμαθητές. Η Mila, η αδελφή του: μελετά πιάνο με τη δασκάλα της. Διεκδικεί μια υποτροφία για σπουδές στη Γερμανία. Ο πατέρας τους, ο Todor, καθηγητής αστροφυσικής. Συζητήσεις και βόλτες με τους φοιτητές του. Αυτά είναι τα 3/4 των μελών μιας οικογένειας. Οι διαδρομές τους άλλοτε διασταυρώνονται και άλλοτε αποκλίνουν. Μια μέρα ο Niki θα εξαφανιστεί. Η αδελφή του και ο πατέρας του τον ψάχνουν...
Δεν υπάρχει κάποια δραματική πλοκή σ' αυτήν την ταινία. Πρόσωπα και σχέσεις αποκαλύπτονται με ύφος λακωνικό, με αφηγηματικές ελλείψεις, σταδιακά. Ό,τι υπάρχει στην αφήγηση είναι μια χαλαρή ένωση  στιγμιοτύπων από την οικογενειακή ζωή. Και σ' αυτά τα στιγμιότυπα μια απουσία είναι διακριτή: η μητέρα. Εντάσεις στις σχέσεις, φορτίσεις και αποφορτίσεις. Δύο είναι τα σημεία τομής στην ισχνή δραματική πλοκή: η ενδεχόμενη αναχώρηση της αδελφής (και η προφανή διάλυση της οικογένειας) από τη μια πλευρά, και η εξαφάνιση του μικρού αδελφού από την άλλη.
Ελάχιστα γενικά πλάνα. Εσωτερικοί χώροι κατακερματισμένοι.  Κάμερα που καδράρει τα σώματα από τη μέση και πάνω. Ανθρώπινες φιγούρες που μπαίνουν και βγαίνουν από το κάδρο. Ένα οπτικό ύφος ρευστό, ως ενός ντοκιμαντέρ. Κάμερα που συνεχώς κινείται. Πρόσωπα που διαρκώς βρίσκονται σε κίνηση. Ο σκηνοθέτης κάθε φορά παρακολουθεί και θέτει ένα πρόσωπο στο κέντρο του κάδρου: στα αισθήματά και του εστιάζει. Ιχνογραφίες συναισθημάτων με λεπτότητα και ευαισθησία, σκιαγραφήσεις ενός ιδιαίτερου οικογενειακού τοπίου και των σχέσεων που αναπτύσσονται εντός τους, σπουδή μιας  οικογενειακή ζωής.

Δημήτρης Μπάμπας