(Το βάθος τ’ ουρανού είναι κόκκινο)
του  Chris Marker

«Οι εικόνες τρέμουν» είναι το εισαγωγικό off σχόλιο για τον Μάη του 68 στο πρώτο μέρος της ταινίας.  Το βάθος τ’ ουρανού είναι κόκκινο, με υπότιτλο Τα εύθραυστα χέρια. Και πράγματι ο σπουδαίος Chris Marker κατορθώνει να συλλάβει την οργή, τη χαρά, το πάθος, την ένταση, τον αυθορμητισμό του γαλλικού Μάη, αλλά και τις παλινδρομήσεις, τις αντιφάσεις στο εσωτερικό της εξέγερσης, τις αστικές καταβολές, την κατ’ επίφαση υπερ-επαναστατικότητα (επεισόδιο της Αβινιόν), την ιδεολογική σύγχυση και την πολιτική ασάφεια ενός κινήματος που άλλαξε ριζικά τα δεδομένα του παιχνιδιού, άσχετα αν δεν μπόρεσε ν’ αλλάξει και τον κόσμο. Μέσα από το τρίγωνο Βιετνάμ-Τσε Γκεβάρα-Μάης 68, ο Marker μ’ αυτήν την ταινία-παλμογράφο, μετρά τους σφυγμούς ενός ταραγμένου και ανήσυχου κόσμου, τον αγώνα του για απελευθέρωση και χειραφέτηση, τις αντιστάσεις του απέναντι σε κάθε μορφή αυταρχικής εξουσίας (έξοχες οι εικόνες καταπίεσης μονταρισμένες «πάνω» στο Θωρηκτό Ποτέμκιν).

(δελτίο τύπου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης)