του Janus Metz
(οι δηλώσεις του σκηνοθέτη)

Για μένα, το «Borg vs. McEnroe» είναι κάτι σαν το «Οργισμένο Είδωλο» του τένις. Μιλά για δύο νεαρούς άνδρες που μάχονται να γίνουν οι καλύτεροι για να αποδείξουν ότι είναι σημαντικοί, ότι είναι κάποιοι. Παγιδευμένοι σε μια διαμάχη μεταξύ τους -μία από τις σπουδαιότερες στην ιστορία του αθλητισμού- τελικά έρχονται αντιμέτωποι με τους ίδιους τους εαυτούς τους και τους δαίμονές τους.
Ο Μπγιορν και ο Τζον είχαν εξίσου την ικανότητα να φτάνουν τον εαυτό τους στα άκρα και πέρα από αυτά. Αυτό, νομίζω, χαρακτηρίζει τους περισσότερους πρωταθλητές. Και παρόλο που ο κόσμος τούς έβλεπε σαν εντελώς αντίθετους, είχαν αυτό το κοινό – και το έβλεπαν και οι ίδιοι. Και οι δύο έπαιζαν τένις σαν να ήταν ζήτημα ζωής και θανάτου, και όπως ξεδιπλώνεται η ιστορία βλέπουμε πώς οι δύο αυτοί μοναχικοί τύποι, τελικά βρήκαν την κατανόηση και την φιλία στην μεταξύ τους σχέση.
Ως μια ιστορία που βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα στη ζωή του Μπγιορν και του Τζον, και ιδιαίτερα στον θρυλικό τελικό του Γουίμπλεντον το 1980, το «Borg vs. McEnroe» αναβιώνει την εποχή όταν οι παίκτες του τένις ήταν κάτι σαν ροκ σταρ και οι δυο τους ήταν πιθανόν τα δύο μεγαλύτερα είδωλα. Παρόλο που το 1980 ήμουν παιδί, θυμάμαι την εποχή εκείνη του τένις πολύ καλά. Στην οικογένειά μου, όλοι περιμέναμε τον τελικό του 1980, σαν να ήταν λειτουργία του Πάπα την Παραμονή των Χριστουγέννων. Μάλλον απλώς είδα έναν τύπο με περίεργο κούρεμα από τη μία και έναν άλλο να συγχύζεται και να ουρλιάζει από την άλλη, αλλά υπήρχε μία αύρα δέους που θυμάμαι ακόμη. Τώρα ξέρω ότι ήταν εξαιτίας του τρόπου με τον οποίο είχαν αναγκάσει τους δύο αυτούς παίκτες να είναι αντιμέτωποι ο ένας με τον άλλο. Δεν ήταν απλώς δύο άνδρες που έπαιζαν τένις: ήταν σύγκρουση δύο ηπείρων. Δύο εντελώς διαφορετικές νοοτροπίες και προσωπικότητες έρχονταν αντιμέτωπες. Δύο εντελώς διαφορετικοί τρόποι να ζεις. Και το «Borg vs. McEnroe» το συλλαμβάνει αυτό υπέροχα.

(πηγή σημειώσεις για την παραγωγή)