του Lars von Trier

«Για πολλά χρόνια γύριζα ταινίες για καλές γυναίκες, τώρα έφτιαξα μια ταινία για έναν διαβολικό άνδρα»
-Λαρς φον Τρίερ

ΗΠΑ, δεκαετία του '70. O Τζακ, ένας κατά συρροή δολοφόνος, περιγράφει τα τελευταία δώδεκα χρόνια της ζωής του - τους φόνους που έχει διαπράξει στις δεκαετίες του ’70 και του ’80, οι οποίοι τον καθόρισαν και τον ολοκλήρωσαν. Καθώς η αστυνομία βρίσκεται στα ίχνη του και τον πλησιάζει, ο Τζακ παίρνει ολοένα και μεγαλύτερα ρίσκα, στην προσπάθειά του να δημιουργήσει το απόλυτο έργο τέχνης. Στην πορεία ερχόμαστε αντιμέτωποι με τις περιγραφές του Τζακ για την προσωπική του κατάσταση, τα προβλήματα και τις σκέψεις του, μέσα από μια ενδιαφέρουσα συζήτηση. Μια συζήτηση η οποία συμβαίνει κατα διαστήματα με τον αγνώστων λοιπών στοιχείων Βερτζ - ένα γκροτέσκο μείγμα σοφίας που αναμιγνύεται με μια σχεδόν παιδική αυτολύπηση και ψυχοπαθητικές εξηγήσεις. «Το σπίτι που έχτισε ο Τζακ» είναι μια σκοτεινή και μοχθηρή ιστορία, η οποία όμως παρουσιάζεται μέσα από μια φιλοσοφική και περιστασιακά χιουμοριστική παραβολή.
Η ταινία «Το σπίτι που έχτισε ο Τζακ» σηματοδότησε την επιστροφή του σκηνοθέτη Λαρς φον Τρίερ στο φεστιβάλ των Καννών, επτά ολόκληρα χρόνια μετά την τελευταία παρουσία του εκεί με την ταινία «Melancholia», στη συνέντευξη τύπου της οποίας προέβη σε αμφιλεγόμενες δηλώσεις σχετικά με τον ναζισμό, εξαιτίας των οποίων χαρακτηρίστηκε περσόνα νον γκράτα για το φεστιβάλ.
Αρχικά «Το σπίτι που έχτισε ο Τζακ» είχε ανακοινωθεί πως θα αποτελέσει μια μίνι τηλεοπτική σειρά οκτώ επεισοδίων. Αυτό έγινε τον Σεπτέμβριο του 2014, όταν η ολοκληρωμένη εκδοχή του «Nymphomaniac» προβλήθηκε στο φεστιβάλ Βενετίας. Τον Φεβρουάριο του 2016, όμως, ο Λαρς φον Τρίερ, στην προσωπική του σελίδα στο facebook, ανακοίνωσε μέσω ενός βίντεο «γεμάτο» με Ντέιβιντ Μπάουι, πως τελικά «Το σπίτι που έχτισε ο Τζακ» θα αποτελούσε την επόμενη μεγάλου μήκους ταινία του, η οποία θα έβγαινε στις αίθουσες το 2018. Και στην ταινία τελικά ακούγεται συχνά πυκνά το «Fame» του Μπάουι...
Με αυτήν του την ταινία ο Λαρς φον Τρίερ κάνει κατά κάποιον τρόπο μια επιστροφή στο ξεκίνημά του. Στην πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία «Το στοιχείο του εγκλήματος», παρακολουθούμε τις προσπάθειες ενός πρώην αστυνομικού να συλλάβει έναν κατά συρροή δολοφόνο. Απλά, σε εκείνη την ταινία, παρακολουθούσαμε τα δρώμενα μέσα από την οπτική γωνία του διώκτη. Τώρα, στην τελευταία του ταινία, παρακολουθούμε τα δρώμενα μέσα από την οπτική γωνία του δράστη.

(πηγή δελτίο τύπου)