του Radu Muntean

Καταβύθιση στις θύελλες της εφηβικής ζωής; πορτραίτο ενός χαρακτήρα ηθικά μετέωρου; Η ταινία του Radu Muntean (Boogie, One Floor Below και Tuesday, After Christmas) παρακολουθεί τη διαδρομή της νεαρής της ηρωίδας από μια απόσταση. Χωρίς να κρίνει και χωρίς να ταυτίζεται με τα πάθη της.
Μια σάλα του πινγκ-πογκ. Το πράσινο χρώμα από τα τραπέζια κυριαρχεί στην εικόνα. Σε πρώτο πλάνο μια νεαρή κοπέλα. Το κόκκινο χρώμα των μαλλιών της έρχεται σε ευθεία αντίθεση με το κυρίαρχο χρώμα του χώρου. Αυτή είναι εικόνα (και οι μεταφορές της) που ορίζει και τη βασική αντίθεση από την οποία εκκινεί η ταινία του ρουμάνου δημιουργού. Η ηρωίδα που διανύει την εφηβεία της και ζει τις θύελλές της, ζει στο άλλο άκρο του περίγυρού της.
Η Alice (στο ρόλο η Andra Guti) είναι έγκυος και μετά από μια θυελλώδη συζήτηση με την διαζευγμένη μητέρα της Bogdana (στο ρόλο η Mihaela Sirbu) αποφασίζει να το κρατήσει. Το γεγονός της εγκυμοσύνης απαλύνει τις αντιθέσεις μάνας- κόρης και απομακρύνει τα νέφη που σκιάζουν τη σχέσης τους. Παράλληλα, ζει τη ζωή της εφηβείας της: το σχολείο και οι κοριτσίστικες παρέες της, τα φλερτ, η σχέση με τον πατέρα της. Η αφήγηση παρακολουθεί την ηρωίδα καθώς διανύει τους πρώτους μήνες της εγκυμοσύνης. Ό,τι παρακολουθούμε όμως είναι μια ζωή απαλλαγμένη από έννοιες: κανένα βάρος, καμία ανησυχία για το γεγονός που θα αλλάξει τη ζωή της...
Ακολουθώντας τους τρόπους του σύγχρονου ρουμάνικου κινηματογράφου, ο σκηνοθέτης παρακολουθεί εκ του μακρόθεν με πλάνα στατικά την ηρωίδα. Καμία διαδικασία ταύτισης, καμία συμπάθεια. Καταγραφές μόνο μιας εφηβείας ρευστής και ευμετάβλητης, μιας νεανικής ζωής που μοιάζει κάποιες φορές τόσο τυπική. Μιας εφηβικής ζωής που βρίσκεται σε διάσταση με ό,τι οι μεγαλύτεροι επιτάσσουν, ακολουθώντας τους δικούς της δρόμους. Μιας ζωής, όμως, χωρίς ηθικό βάρος: αυτό είναι ό,τι εισπράττει ο θεατής. Ο σκηνοθέτης σχεδιάζει το πορτραίτο ενός χαρακτήρα ηθικά αμφιλεγόμενου, μετέωρου -κάτι που συνιστά και την ιδιοτυπία της ταινίας. Και αυτό είναι κάτι που σιγά -σιγά αποκαλύπτεται, με αποκορύφωμα την τελική σκηνή της ταινίας. Ό,τι εντέλει παρακολουθήσαμε είναι τις τελετουργίες του χειρισμού: την επιβολή της νεαρής κοπέλας πάνω στην μητέρα της και στον περίγυρό της.

Δημήτρης Μπάμπας

Υ.Γ. Τελετουργίες παραπλάνησης και χειρισμού υφίσταται και ο θεατής. Όμως η έντασή τους εξαρτάται από το φύλο του θεατή και την εξοικείωσή του με τα γυναικολογικά. Αλλιώς παρακολουθούν την ταινία οι άνδρες θεατές, υποκύπτοντας συχνά στις αφέλειες της ηρωίδας. Και αλλιώς οι γυναίκες θεατές: πολύ πιο καχύποπτες, δεν υποκύπτουν τόσο εύκολα. Η γνώση των περί των γυναικολογικών τις προφυλάσσει ....