(Jumpman)
του Ivan I. Tverdovskiy

Νυχτερινό πλάνο. Μια γυναίκα μ’ ένα μωρό στη αγκαλιά βρίσκεται μπροστά σε μια «βρεφοδόχο». Αφήνει το μωρό και απομακρύνεται. Την άλλη μέρα οι έφηβοι ένοικοι του οικοτροφείου συνοδεύοντας μια εργαζόμενη τρέχουν χαρούμενοι να δουν το μωρό και να καλωσορίσουν το νέο ένοικο. Μια παράδοξη αίσθηση «οικογενειακών» δεσμών αναδεικνύεται από τη σκηνή.
Το κεντρικό πρόσωπο στην ταινία είναι ο Denis , ένας έφηβος ένοικος του οικοτροφείου. Αντιμέτωπος με τις αναστατώσεις που του προκαλεί η επίσκεψη της μητέρας του, ο εγκαταλείπει το οικοτροφείο και βγαίνει στον πραγματικό κόσμο. Ακολουθώντας την νεαρή μητέρα του Oksana, ο Denis αντικρίζει ένα κόσμο που μοιάζει να ξεπήδησε από τις σελίδες του Dickens. O Denis , υπό τη διακριτική πίεση της μητρικής παρουσίας, συνεργάζεται με μια συμμορία που οργανώνει εκβιασμούς. Έχει τον ρόλο ενός “jumpman”: πηδάει μπροστά σε εν κινήσει αυτοκίνητα και υποδύεται το θύμα ενός τροχαίου ατυχήματος. Της συνομωσίας συμμέτοχοι είναι μεταξύ άλλων, όχι μόνο μια γιατρός που βεβαιώνει για τη σοβαρότητα των τραυμάτων, αλλά και μια δικαστικός και ένας αστυνομικός και στόχος της είναι ο εκβιασμός . Σύντομα όμως ο νεαρός ήρωας θα βρεθεί παγιδευμένος στις παγίδες που στήνει…
Η τρίτη ταινία του νεαρού ρώσου σκηνοθέτη - Klass korrektsii (2014), Zoologiya (2016)- ανήκει στην χορεία των ταινιών που περιγράφουν , με τόνους ρεαλιστικούς και στο ύφος μιας τραγωδίας ή ενός δράματος, τη σύγχρονη Ρωσία ως ένα τόπο εκτεταμένης διαφθοράς και ηθικής σήψης. Επιφανέστερος εκπρόσωπος αυτού του είδους των ταινιών είναι ο Leviathan (2014) του Andrey Zvyagintsev. Ωστόσο, εδώ το βάρος δίνεται κυρίως στη σχέση «μητέρας» -γιού (από την οποία δεν απουσιάζουν κάποιες φροϋδικές νύξεις ) και στο ηθικό αλλά κυρίως συναισθηματικό κενό που ο νεαρός ήρωας στο τέλος βιώνει. Είναι η εκμετάλλευση του γιού από την μητέρα αυτό που στο τέλος έρχεται στο προσκήνιο και γίνεται φανερό. Ό,τι απαλύνει τον πόνο είναι τελικά η επιστροφή στην κοινοτική ζωή, στο οικοτροφείο, ένα προστατευμένο από τη περιρρέουσα διαφθορά τόπο;

Δημήτρης Μπάμπας