(What a Country!)
του Vinko Brešan

Ένας υψηλόβαθμος Κροάτης αξιωματικός βάζει το πιστόλι στο στόμα και πυροβολεί. Όμως αυτό το απενοημένο διάβημα δεν είναι πάρα ένα όνειρο. Αυτή η σκηνή της αυτοκτονίας θα επαναληφθεί πάρα πολλές φορές –η θηλιά, το πήδημα στο κενό, οι ράγες του τραίνου- και κάθε φορά το τέλος θα είναι το ίδιο. Όνειρα μέσα σε όνειρα; ή μια σχεδόν καφκική πραγματικότητα όπου δεν υπάρχει καμία λύτρωση.
Αν και ο τόνος στην αρχή της ταινίας είναι σκοτεινός, ωστόσο η συνέχεια δεν είναι ανάλογη. Ο σκηνοθέτης παρακολουθεί κάποια πρόσωπα που ανήκουν στην ιθύνουσα τάξη της χώρας του: ένας υπουργός, ένα στρατηγός, ο πρόεδρος της χώρας. Στο κέντρο της αφήγησης βρίσκεται η παράλογη απόφαση του υπουργού να γίνει οικειοθελώς έγκλειστος στις φυλακές. Στην αφήγηση της ταινίας ακόμα εμπλέκονται οι σωροί με τα φέρετρα δύο πρωταγωνιστών του πρόσφατου πολέμου, Φράνιο Τούτζμαν και Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς, αλλά και μια συμμορία ηλικιωμένων τυμβωρύχων.
Γεμάτη αναφορές τόσο στην τοπική πολιτική σκηνή, όσο και στην ευρύτερη, η ταινία συνιστά μια μετα-καταγραφή του τραύματος του πολέμου. Εδώ οι πληγές υπάρχουν ακόμα, αλλά κανένας δεν έχει διάθεση να θέσει το δάχτυλο «επί τον τύπον των ήλων». Ένα χιούμορ του παραλόγου, μια διαβρωτική ειρωνεία, ένα σαρκαστικό βλέμμα στην πολιτική και τους πολιτικούς, μια μαύρη κωμωδία. Πίσω όμως από αυτούς τους σαρκαστικούς τόνους, κρύβεται οι ζοφερές πραγματικότητες του πολέμου, τα ανεπούλωτα τραύματα, οι άταφοι νεκροί, οι αγνοούμενοι…

Δημήτρης Μπάμπας