του Andreas Horvath

Μια νεαρή γυναίκα μέσα στην ερημιά του αμερικάνικου τοπίου. Μόνη. Ακολουθεί το δικό της δρόμο. Μακριά από τους πολυσύχναστους αυτοκινητόδρομους. Αναζητά μια διαδρομή. Το δρόμο της επιστροφής στην πατρίδα.
Ακολουθώντας τις φόρμες του κινηματογραφικού είδους της ταινίας δρόμου, ο  αυστριακός ντοκιμαντερίστας τοποθετεί στο κέντρο της αφήγησης μια νεαρή κοπέλα, την Lillian (στο ρόλο η πρωτοεμφανιζόμενη Patrycja Planik). Ρωσίδα μετανάστρια στις ΗΠΑ, με την άδεια παραμονής να έχει λήξει, η Lillian απογοητευμένη από τις προοπτικές της και μπροστά σ' ένα προσωπικό αδιέξοδο, αποφασίζει να επιστρέψει με τα πόδια στη Ρωσία διαμέσου του αρκτικού κύκλου. Τις διαδρομές της μέσα στην αμερικάνικη ήπειρο παρακολουθεί ο σκηνοθέτης, με την συνέπεια ενός ντοκιμαντερίστα τοπιογράφου: ό,τι περιγράφει η αφήγηση είναι η εκ του σύνεγγυς καταγραφή της περιπλάνηση της στο αμερικάνικο φυσικό τοπίο. Εδώ ελάχιστα είναι τα σημεία του πολιτισμού, το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας διαδραματίζεται μακριά από τον πολιτισμό, μέσα στην άγρια φύση.
Δύο είναι τα σημεία γύρω από τα οποία οργανώνεται η σκηνοθεσία. Το πρώτο είναι το αμερικάνικο τοπίο: Η εικονογραφία της ταινίας είναι αυτή μιας τοπιογραφίας με τον τρόπο και το ύφος του Caspar David Friedrich. Η ανθρώπινη φιγούρα μπροστά στην αχανές του τοπίου.  Ένα αχανές που επιβάλλεται πάνω στην ανθρώπινη φιγούρα -και πολλές φορές την συντρίβει, την καταπίνει. Παρόλο που ό,τι βλέπουμε -και ό,τι η ηρωίδα βλέπει- είναι ένα τοπίο ποικιλόμορφο, ωστόσο στην ουσία του είναι το τοπίο μιας ερήμου, πιο συγκεκριμένα μιας προσωπικής ερήμου. Αυτήν την προσωπική έρημο επιχειρεί να διασχίσει η ηρωίδα.
Το δεύτερο σημείο γύρω από το οποίο οργανώνεται η σκηνοθεσία είναι ακριβώς αυτή η ανθρώπινη φιγούρα, της ρακένδυτης και μονήρους νεαρής κοπέλας. Τις μεταλλαγές -μεταμόρφωσής της -στο σώμα και το πρόσωπο-  συνέπεια της περιπλάνησή της μέσα στις ερήμους της ύπαρξης, αφηγείται η ταινία. Ωστόσο, παρ' όλες τις σωματικές ταλαιπωρίες, το ηθικό της κεντρικής ηρωίδας παραμένει ακμαίο, η επιμονή της διατηρείται ακέραιη. Προσηλωμένη στο στόχο της -να φθάσει στην πατρίδα της μέσα από τη διαδρομή που έχει χαράξει- η νεαρή ηρωίδα μοιάζει να μην κατανοεί πώς η διαδρομή που ακολουθεί  είναι η διαδρομή προς την κοινή μας μοίρα.

Δημήτρης Μπάμπας

* Σε παραγωγή του ντοκιμαντερίστα Ulrich Seidl, η  ιστορία της ταινίας βασίζεται  στην πραγματική ιστορία της Lillian Alling, η οποία τον χειμώνα του 1926 και την άνοιξη του 1927 διέσχισε την αμερικάνικη ενδοχώρα με τραγική κατάληξη.