(Η βασίλισσα της καρδιάς)
της May el-Toukhy
(κριτική του Σωτήρη Ζήκου)

Βλέποντας την ταινία Η Bασίλισσα της Καρδιάς (ο πρωτότυπος δανέζικος τίτλος σκέτο Βασίλισσα) το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο νου, από την σκηνή που η Αν την ¨πέφτει¨ στον έφηβο θετό γιο της, ποια θα ήταν η αντίδραση των θεατών αν επρόκειτο για ένα μεσήλικα άντρα που θα έκανε ακριβώς το ίδιο στην έφηβη θετή του κόρη. Και ακόμα χειρότερα αν μετά θα αρνιόταν κάθε ευθύνη γι αυτή τη σχέση και θα προσπαθούσε να βγάλει τρελό το κορίτσι οδηγώντας το τελικά στην κατάρρευση. Θα σκίζανε τα καθίσματα στην αίθουσα; Θα θεωρούταν ταινία καταγγελίας του κινήματος MeToo; Και ο θετός αυτός πατέρας θα ήταν το Τέρας;
Μετά τη θέαση της ταινίας διάβασα κάποιες κριτικές και σε όλες απέφευγαν αυτήν την, αυτονόητη για μένα, συσχέτιση. Γιατί;
Διαβάζοντας όμως σε μια συνέντευξη της σκηνοθέτιδας και συν-σεναριογράφου της ταινίας, Μέι ελ-Τούκι να λέει: «Συζητήσαμε (με την συν-σεναριογράφο Μάρε Λουίζ Κένε) αρκετά για το πόσο διαφορετικό είναι το συγκεκριμένο αφήγημα και το πώς οι άνθρωποι τείνουν να βλέπουν με υπερβάλλοντα ρομαντισμό τη σχέση ανάμεσα σε μια μεγαλύτερη γυναίκα και έναν νεότερο άντρα, σε αντίθεση με τη σχέση ενός μεγαλύτερου άντρα με μια νεότερη γυναίκα. Το να έχει σεξουαλικές επαφές ένας θετός πατέρας με τη θετή του κόρη θεωρείται αυτομάτως κακό…» είπα ότι καλά είδα αυτό το στόρι με ορίζοντα αναφοράς τα ήθη (πολιτικής ορθότητας) και τα ηθικά κριτήρια που επικρατούν στην εποχή μας. Και μπράβο τις δύο κυρίες που το τόλμησαν και το έκαναν θέμα σε μια πολλή καλή ταινία.
Από την άλλη υπάρχει στην ταινία αυτή μια καλά κρυμμένη ¨μαγική εικόνα¨, μια λεπτή αφηγηματική γραμμή που για να την αντιληφθεί κανείς θα πρέπει να ενώσει κάποια σημεία:
Η κεντρική ηρωίδα, η Βασίλισσα, είναι δικηγόρος με ειδίκευση σε νεαρά άτομα που έχουν υποστεί κακοποίηση, σεξουαλική ή μη. Γιατί επέλεξε αυτήν την ειδίκευση;
Και γιατί αφού είναι υπερασπιστής αυτών των θυμάτων η ίδια απέναντι στο θετό της γιο ενεργεί σαν ¨θύτης¨;
Όταν ο έφηβος θετός γιος της παίρνει συνέντευξη με το κασετόφωνο, τη ρωτάει ποια ήταν η χειρότερη στιγμή της ζωής της κι εκείνη απαντάει: «Όταν πέθανε ο πατέρας μου και ήμουν 11 χρονών». Σε επόμενη ερώτηση του με ποιον έκανε πρώτη φορά σεξ δεν θέλει να απαντήσει και μετά από πίεση λέει: «Με κάποιον που δεν θα έπρεπε» (να είχε κάνει σεξ). Ποιος μπορεί να ήταν αυτός; Μήπως κάποιος πατριός ή ερωτικός σύντροφος της μητέρας που έμεινε χήρα νωρίς; Μήπως γι αυτό δεν έχει σχέση με τη μητέρα της, όπως φαίνεται από μια συζήτηση με την αδερφή της στην αρχή της ταινίας;
Και γιατί η αδερφή της γίνεται τόσο έξαλλη μαζί της όταν ανακαλύπτει τη σχέση της με το θετό της γιος; Γιατί υπάρχει με την ίδια αντίστοιχο προηγούμενο;
Και λέει η σκηνοθέτιδα Μέι ελ-Τούκι για την ηρωίδα της: «Παρά το γεγονός ότι εμφανίζεται να κάνει τερατώδη πράγματα, υπήρξε και η ίδια κάποτε ένα αθώο παιδί που μεγάλωσε σε συνθήκες που την έκαναν αυτό που είναι τώρα». Σαν να λέμε ότι το ανήλικο θύμα μιας σεξουαλικής αποπλάνησης από ενήλικα μπορεί να γίνει ως ενήλικας θύτης ενός ανήλικου! Μήπως;