(Human Factors)
του Ronny Trocker

Μια τετραμελής οικογένεια καταφεύγει από τη γερμανική μεγαλούπολη  στο παραθαλάσσιο εξοχικό της στο Βέλγιο για το σαββατοκύριακο. Η μυστηριώδης εισβολή κάποιων «αόρατων» διαρρηκτών θα ταράξει τη φαινομενική ηρεμία της, κλονίζοντας την εύθραυστη εικόνας της κοσμοπολίτικης ευημερίας της. Ήδη με την εναρκτήρια σκηνή, την έλευση της οικογένειας στο κλειστό σπίτι, η κίνηση της κάμερας στο χώρο δημιουργεί μια ατμόσφαιρα αδιόρατης απειλής που προοιωνίζει τα όσα θα ακολουθήσουν. Σταδιακά κάνουν την εμφάνισή τους και τα μέλη της οικογένειας. Το ζευγάρι είναι ιδιοκτήτες μιας διαφημιστικής εταιρείας στην οποία φαίνεται να επενδύουν όλο τους το χρόνο. Τα παιδιά, ο μικρός γιος και η έφηβη κόρη δείχνουν αποστασιοποιημένα, βυθισμένα στον κόσμο τους. Η επικοινωνία, αν και δίγλωσση, αντιμετωπίζει προβλήματα από την αρχή και εξελίσσεται από απάθεια σε κλιμακούμενη δυσφορία.  
Μια λανθάνουσα εχθρότητα και μια αβεβαιότητα πλανώνται εξ αρχής πάνω από τo Human Factors του Ronny Trocker. H ταινία δομημένη με βάση μια μυστηριώδη διάρρηξη που επανέρχεται σε τέσσερις διαφορετικές εκδοχές, κομίζοντας κάθε φορά και κάτι νέο, αποκαλύπτει στο θεατή ψηφίδες μόνο ενός puzzle που διατηρεί την αινιγματικότητά του ως το τέλος. Ενδιάμεσα αναδύονται γεγονότα και  πρόσωπα που υφαίνουν ένα πλέγμα προβληματικών οικογενειακών σχέσεων, ενώ τα κίνητρα και τα πραγματικά συναισθήματα των ηρώων παραμένουν κρυμμένα στο σκοτάδι των εσωτερικών χώρων ή στην αχλή του υγρού βελγικού τοπίου. Φόβοι, μυστικά και καχυποψία συνθέτουν το πολύπλοκο συναισθηματικό τοπίο ενός γάμου σε αποσύνθεση.
 Μέσα από μία λακωνική, μη γραμμική αφήγηση και τη ρευστότητα στην κίνηση της κάμερας, το Human Factors με τις μεταβαλλόμενες οπτικές  και ισορροπίες του, αφήνει πίσω του υπόνοιες μόνο ή ψήγματα αλήθειας.  Χειραγωγώντας ή αποπροσανατολίζοντας κάποιες φορές τον θεατή, τον καλεί έτσι να επαναπροσδιορίζει διαρκώς τη θέση του μέσα σε έναν  κόσμο παντελούς απουσίας της επικοινωνίας, στον οποίο ο ανθρώπινος παράγοντας είναι και ο εκάστοτε τιμητής της πραγματικότητας.

της Καλλιόπης Πουτούρογλου