του Radu Muntean
Περιπλάνηση σ’ ένα μαγευτικό τοπίο αλλά και θρίλερ για τις απρόοπτες εκτροπές μιας εκδρομής, η ταινία του Radu Muntean είναι παράλληλα μια ταινία σχέσεων, γεμάτη εντάσεις και κορυφώσεις.
Τρανσυλβανία. Τέλος φθινοπώρου. Στον ορεινό όγκο που δεσπόζει στην κεντρική Ρουμανία, περιπλανιέται εποχούμενη σε ακριβά αυτοκίνητα τύπου SUV, μια ομάδα αστών. Σκοπός τους, πέραν του προφανούς περιηγητικού -ψυχαγωγικού, η διανομή τροφίμων στους ηλικιωμένους κατοίκους των χωριών. Στην ομάδα αυτή ανήκει και η Μαρία (στο ρόλο η Maria Popistasu). Χωρίς αυτοκίνητο, πρώτα προσκολλάται σε μια οικογένεια και στη συνέχεια μετακομίζει σ’ ένα άλλο αυτοκίνητο φίλων. Σ’ αυτό οδηγός είναι ο Dan (Alex Bogdan) και συνοδηγός η Ilinca (Ilona Brezoianu). Την περιπλάνηση στο μαγευτικό ορεινό και δασώδες τοπίο εκτροχιάζει η συνάντηση μ’ έναν ηλικιωμένο κάτοικο της περιοχής…
Ισορροπώντας στοιχεία μιας κοινωνικής σάτιρας μ’ αυτά ενός θρίλερ, ο Radu Muntean εστιάζει στα τρία κεντρικά πρόσωπα και στο πως αυτά διαχειρίζονται μια κατάσταση «εκτός πλαισίου»: είναι ο έμμεσος λόγος το μέσο με το οποίο την αφηγείται. Κομβικό πρόσωπο στην δραματική πλοκή είναι ο ηλικιωμένος σαλός και η σχέση που αναπτύσσουν μαζί του οι εκ του άστεως εκδρομείς. Ιδιαίτερα είναι το συμπονετικό και πλήρες ενσυναίσθησης βλέμμα της Μαρίας προς αυτόν που οδηγεί αυτήν την ταξιδιωτική περιπέτεια στην εκτροπή. Η νυχτερινή παραμονή στο δάσος, η συνάφεια με τους ορεσίβιους κατοίκους της περιοχής καταρχήν διαποτίζονται από καχυποψίες και προκαταλήψεις, και στη συνέχεια κυριαρχούνται από μια αίσθηση μιας ανασφάλειας, τόσο τυπικής για ανθρώπους της πόλης όταν βρίσκονται «εκτός του πλαισίου». Οι εντάσεις στην μεταξύ τους σχέσεις δεν τροφοδοτούνται από το περιβάλλον, ούτε από τα πρόσωπα και τις πράξεις τους: εδώ δεν έχουμε μια εχθρική φύση, ούτε κάποιο εμφανή κίνδυνο που να απειλεί τους τρεις εκδρομείς. Η κλειστοφοβική αίσθηση που βιώνουν είναι απόρροια του εγκλεισμού τους σ’ ένα τεχνολογικό «κλωβό» –αυτοκίνητο, κινητό, διαδίκτυο- που καταρρέει λόγω των ακραίων περιστάσεων που αντιμετωπίζουν. Είναι οι ανασφάλειες τους, τα κενά του βίου τους, που έρχονται στην επιφάνεια. Κολλημένοι μέσα στις λάσπες και τους βούρκους των αγροτικών δρόμων και σχεδόν γυμνοί από τεχνολογικά παρελκόμενα του βίου τους, οι αστοί εκδρομείς –και κυρίως η Μαρία- έκθετοι στο τυχαίο της φύσης έρχονται αντιμέτωποι με τους φόβους και τις φοβίες τους. Το μπάνιο του ηλικιωμένου σαλού μέσα στο αγροτόσπιτο, το οποίο παρακολουθεί δεν είναι παρά μια προβολή των πιο μύχιων φόβων της ύπαρξής της…
Δημήτρης Μπάμπας
