(Spirit of Ecstasy)
της Héléna Klotz
(κριτική: Δημήτρης Μπάμπας)

Μία μηχανή μικρού κυβισμού που κινείται μέσα σε ένα υπόγειο τούνελ. Όταν βγαίνει οι φωτεινοί δρόμοι μιας μεγαλούπολης. Μπροστά στη βιτρίνα ενός καταστήματος ανδρικών ρούχων η αναβάτριά του τη σπάει και κλέβει ένα κουστούμι. Ύστερα από λίγο, φορώντας το συμμετέχει σε μία συνέντευξη για τη διεκδίκηση μιας θέση εργασίας. Κάνει τη μαθητεία της σε μια χρηματιστηριακή εταιρεία. Η Jeanne είναι 24 χρονών και ζει με τον αστυνομικό πατέρας της και τα δύο μικρά αδέλφια της σ’ ένα συγκρότημα κατοικιών για στρατιωτικούς. Η σεξουαλική της ταυτότητα, αμφίσημη ό,τι η εποχή χαρακτηρίζει ως non-binary.
Ένας ήρωας, ή μάλλον μία ηρωίδα, με αναφορές στον κόσμο του Μπαλζάκ: ό,τι είναι σημαντικό γι’ αυτόν είναι η κοινωνική άνοδος. Η αντίθεση ανάμεσα στους δύο κόσμους σημαδεύει διαρκώς τη δραματική πλοκή: από την μια ο χώρος κατοικίας της οικογένειά της, ο κόσμος του στρατού, ένας κόσμος των στερήσεων, ολιγαρκής και πειθαρχημένος και από την άλλη πλευρά ο χώρος που θέλει να μπει, ο κόσμος των χρηματοοικονομικών, ένας κόσμος λαμπερός, του πλούτου και της ευμάρειας. Η ηρωίδα, που υποδύεται εξαιρετικά η γαλλίδα ποπ σταρ Claire Pommet ή Pomme, μοιάζει να κατάγεται από το μέλλον ή αν θέλετε από ένα πολύ προχωρημένο παρόν, και γι’ αυτό και οι ασυμφωνίες με το περιβάλλον της που μοιάζει να κατάγεται από τον προηγούμενο αιώνα.
Το πορτρέτο ενός γυναικείου χαρακτήρα που προσπαθεί να ανέλθει κοινωνικά σχεδιάζει, λοιπόν, η σκηνοθέτις: αυτοπεποίθηση, φιλοδοξία και συναισθηματική ψυχρότητα το χρωματίζουν. Στο πορτρέτο αυτό, το θέμα της σεξουαλικής ταυτότητας παραμένει ένα ερωτηματικό και ένα μυστήριο, και είναι αυτό το μυστήριο που τροφοδοτεί την αφήγηση και τη δραματική πλοκή. Στο μέσο της ταινίας, υπάρχουν η κατάρρευσης των αυταπατών της νεαρής ηρωίδας, η διάλυση του τεχνικού σύμπαντος μέσα στο οποίο βρίσκεται: καμία φιλοδοξία, τίποτα, μόνο ταπείνωση. Η ταινία θέτει ένα ερώτημα: μπορούμε να ξεφύγουμε από το κοινωνικό μας περίγυρο; μπορούμε να βρεθούμε κάπου αλλού; δικαιούμαστε εν τέλει να ονειρευόμαστε; Αυτά είναι τα ερωτήματα που σημαδεύουν την ηρωίδα.
Η αίσθηση που αναδύει το ποπ τραγούδι του τέλους μοιάζει να συμπυκνώνει και να ολοκληρώνει την ταινία. Σε μικρούς ρόλους μέσα στην ταινία βρίσκουμε τους εξαιρετικούς Anna Mouglalis και Mathieu Amalric.

Φεστιβάλ Τορόντο 2023/ Επίσημη επιλογή