(Ένα τέλος και μια αρχή)
της Mahalia Belo
(κριτική: Σωτήρης Ζήκος)
Ταινία βασισμένη στο ομότιτλο μυθιστόρημα της Μέγκαν Χάντερ, σε σενάριο της Αλις Μπερτς (γνωστή από τη σειρά «Normal People») σε φωτογραφία της Σούζι Λαβέλ και μουσική της Ανα Μέρεντιθ και τέσσερις γυναίκες (στους πέντε) που υπογράφουν στην παραγωγή της.
Πρόκειται δηλαδή, για μια κατ' εξοχήν γυναικεία ταινία, επικεντρωμένη στη γυναικεία φύση σε διάφορες πτυχές της, από την εγκυμοσύνη της γυναίκας που “συνομιλεί” με το έμβρυο που κυοφορεί και ακολούθως της μητέρας τροφού του νεογνού, πληρότητα μιας νέας ύπαρξης με τη μητρότητα πανταχού παρούσα κι ενεργή.
Αλλά κι ακόμη παραπέρα στη γυναικεία αφοσίωση στο σύντροφό της αλλά και του συντρόφου της προς αυτήν, όπως και στη γυναικεία φιλία και αλληλεγγύη, αλλά και στη γυναικεία ικανότητα επιβίωσης, σε μια δραματική συνθήκη καταστροφικής πλημμύρας (σαν λέμε: κλιματικής αλλαγής,) με υπερβάσεις ανάγκης στα ηθικά διλήμματα αλλά και κάποιες υπαναχωρήσεις συμβιβασμού... Καταγεγραμμένες σε υπέροχες, ελλειπτικές σκηνές στις οποίες κόβονται οι ουρές! Ένα αφηγηματικό μοτίβο σταθερό, που καταλήγει, με δραματουργική συνέπεια στο φινάλε σ' ένα τέλος ανοιχτό: όπου η κεντρική ηρωίδα επιστρέφοντας στο σπίτι, ξαναβρίσκει τον αγαπημένο σύζυγό της και πατέρα του παιδιού της ή μήπως είδε απλώς το φάντασμά του, όπως το έβλεπε, κάθε φορά, εδώ κι εκεί, τόσο καιρό; Αυτό.
Με μια Τζόντι Κόμερ, μια από τις καλύτερες ηθοποιούς της γενιάς της κι ας μεγαλούργησε κυρίως σε τηλεοπτικές σειρές, να “μιλάει” με αμεσότητα στους θεατές με τις εκφράσεις του προσώπου της και τα βλέμματα αλλά και με τη γλώσσα του σώματος... πέρα από τα λόγια που είναι “μετρημένα” ή και εμπλουτίζοντας τα λόγια -σε ένα ρεσιτάλ υποκριτικής, ανεπιτήδευτο, που μάλλον δεν πρόκειται ποτέ βραβευτεί σε κάποια θεσμική τελετή. Έτσι είναι αυτή...
Το πιο θαυμαστό όμως, σε αυτήν την ταινία είναι ότι ο μόνιμος συμπρωταγωνιστής, δίπλα στην Τζόντι Κόμερ, είναι ένα μωρό που μεγαλώνει κι από νεογέννητο γίνεται ημερών και μετά μηνών!
Ένα Τέλος και μια Αρχή / The End We Start From (2024)
σε σκηνοθεσία της Μαχάλια Μπέλο
με πρωταγωνίστρια την Τζόντι Κόμερ
