(Η αρπαγή)
της Iris Kaltenbäck
Πώς εκτροχιάστηκε η ζωή της Λύντια, μιας νεαρής μαίας αφοσιωμένης στη δουλειά της; Φταίει ο πρόσφατος χωρισμός της, η εγκυμοσύνη της καλύτερης φίλης της Σαλομέ ή η τυχαία συνάντηση με τον Μίλος, ένας πιθανός νέος έρωτας; Η Λύντια παγιδεύεται σε μία αλληλουχία ψεμάτων και η ζωή όλων ανατρέπεται.
Ο ιστότοπος Cineuropa αναφέρει για την ταινία: «Χωρίς ποτέ να κρίνει, η ταινία γίνεται μάρτυρας των διάφορων σταδίων μιας καθοδικής σπείρας όπου υπάρχει μια λεπτή γραμμή ανάμεσα στη χειραγώγηση αγαπημένων προσώπων και στην παραβίαση της εμπιστοσύνης, και στην απόγνωση που έχει δημιουργηθεί από την αδιαφορία και την έλλειψη προσοχής από τους άλλους. Πρόκειται για ένα είδος ψυχολογικού υπέρηχου που η Iris Kaltenback διαχειρίζεται με έξυπνες αφηγηματικές προτάσεις, προσφέροντας φανταστικούς ρόλους στους δύο πρωταγωνιστές της».
Το περιοδικό Screendaily σχολιάζει την ταινία: «Η επιλογή του voice over λειτουργεί πολύ καλά ως ένας τρόπος να μεταφερόμαστε σε διαφορετικές χρονικές στιγμές των σκέψεων και των πράξεων των κεντρικών χαρακτήρων. Ένα χαμένο στοιχείο; Μια λάθος εξήγηση; Ίσως. Ίσως όχι. Συχνά κοντινά πλάνα μας δίνουν την ευκαιρία να μελετήσουμε τα πρόσωπα και να αναρωτηθούμε αν θα τα είχαμε καταφέρει καλύτερα αν βρισκόμασταν στη θέση του Μίλος ή της Σαλομέ υπό τις ίδιες συνθήκες».
Η ταινία έκανε την ελληνική της πρεμιέρα στο Διαγωνιστικό Πρόγραμμα του 24ου Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφουκαι κέρδισε το Βραβείο της Κριτικής Επιτροπής για την Καλύτερη Ταινία του Φεστιβάλ.
Το σκεπτικό της Κριτικής Επιτροπής αναφέρει μεταξύ άλλων και τα παρακάτω: «Μία ταινία που χειρίζεται αδέκαστα, αλλά παράλληλα ντελικάτα, με τρυφερότητα και κατανόηση, τη σύγχρονη μοναξιά. Θέλουμε να βραβεύσουμε τη δυνατή της ηρωίδα που μας έκανε να νιώσουμε την απόγνωση της «να ανήκει», να αγαπηθεί. Θέλουμε να βραβεύσουμε τη σκηνοθέτη που η κάμερα της την ακολούθησε χωρίς να τη δικαιολογεί, αλλά και χωρίς να την κρίνει. Σε έναν κόσμο που βιάζεται πλέον να δικάσει όλους μας, εμείς θέλουμε να βραβεύσουμε ένα σινεμά κατανόησης που χωράει όλους όσους αισθάνονται παράταιροι και ξένοι.»
(πηγή σημειώσεις για την παραγωγή)
