του Πάνου Καρκανεβάτου
(το σημείωμα του σκηνοθέτη)

Μ’ αυτήν την ταινία, θέλησα να μιλήσω για έναν έρωτα που δεν έγινε αγάπη, παρά μόνο πολύ αργά. Κάποιες έρευνες, στη νησιωτική Ελλάδα το 2000-2003, με έφεραν μπροστά σε γεγονότα, που συνέβησαν πριν χρόνια κι έφτασαν στις μέρες μας, τυλιγμένα στην αχλύ του μύθου.
Τα σημάδια ακόμα ορατά, τα πρόσωπα σιωπηλά, με ξαφνικές εκρήξεις. Κράτησα ορισμένα από αυτά τα στοιχεία στην μυθοπλασία.

Η Αθανασία έρχεται από μακριά και κουβαλά μια ιδιαίτερη ιστορία. Τη συναντούμε στη Νέα Υόρκη, μια γυναίκα μέσα στο πλήθος.
Από εκεί ξετυλίγουμε το νήμα. Οδηγός μας η Άντζελα, κόρη της Αθανασίας, που ταξιδεύει στην Ελλάδα να βρει τον πατέρα της που δεν γνώρισε ποτέ.
Η ταινία δομείται σε δυο χρόνους, με τις συνδέσεις να υπακούν στο αίσθημα που διατρέχει την ιστορία. Η αφήγηση χτίζεται με το ρυθμό του αισθήματος, της καρδιάς. Μια δυο φορές μάλιστα ακούγεται αδιόρατα ο χτύπος της καρδιάς των ηρώων.

Η ταινία γυρίστηκε στην Νέα Υόρκη και τη Νίσυρο.
Η Νίσυρος ήταν ο ιδανικός τόπος για να χωρέσει αυτήν την ιστορία. Ένα νησί-ηφαίστειο. Λάβα, που την έσβησε η θάλασσα. Όπως οι ήρωες, όταν όλα θα είχαν τελειώσει. Πιστεύω πως υπάρχει μια αόρατη αύρα που γράφεται στην εικόνα, από τους τόπους που γυρίστηκε η ταινία.
Αρχικά σχεδιάστηκε να γυριστεί στο Τορόντο. Ήταν όλα έτοιμα εκεί, αλλά την τελευταία στιγμή προτίμησα να γίνει στη Νέα Υόρκη. Σε ένα αρχετυπικό πλαίσιο, χρειαζόταν μια μητρόπολη, σαν την άλλη όψη ενός τόπου απομονωμένου, μακρινού.

Ο χρόνος ορίζεται στην δεκαετία του ’60, σε μια αποκομμένη νησιωτική κοινότητα.
Η εποχή ορίζεται τριάντα χρόνια πίσω. Θα μπορούσε να είναι και περισσότερα, αλλά αυτό εξαρτάται από το πότε ορίζει κανείς το σήμερα. Για την ιστορία μας σήμερα νοείται η δεκαετία του ’90. Ράψαμε όλα τα ρούχα εποχής, ώστε να μην παραπέμπουν σε έναν συγκεκριμένο τόπο.
Δημιουργήσαμε τους εσωτερικούς χώρους από την αρχή, σε κάθε λεπτομέρεια. Με λιτότητα και ακρίβεια.

Το σενάριο γράφτηκε το 2004 και η ταινία μπήκε σε παραγωγή το 2007.

(σημειώσεις για την παραγωγή)