του Νίκου Τζίμα
(η δήλωση του σκηνοθέτη)

Θέμα μου είναι, πως εδραιώνεται η αμερικάνικη εξουσία στην Ελλάδα, και πως κατ' επέκταση απλώθηκε η αμερικάνικη αυτοκρατορία ανά τον κόσμο. Η δίκη και η δολοφονία Μπελογιάννη είναι μέρος του γενικότερου σχεδίου με σκοπό την αποσταθεροποίηση, το γκρέμισμα της κυβέρνησης Πλαστήρα και ο απόλυτος έλεγχος της χώρας, στρατιωτικός, οικονομικός και πολιτικός.
Προσπάθησα να αφηγηθώ αυτό το ιστορικό γεγονός με την απλότητα και την αμεσότητα ενός λαϊκού αφηγητή, με τρόπο ρεαλιστικό αλλά καθόλου νατουραλιστικό-φωτογραφικό. Αντίθετα η κάθε σκηνή είναι απόλυτα συνθετική, εμπεριέχει την ουσία πολλών σκηνών, έπρεπε όμως να μοιάζει μορφικά με τις σκηνές από τις οποίες δημιουργήθηκαν και να δίνει την αίσθηση του ντοκουμέντου. Πίστευα πως μόνο με αυτόν τον σκηνοθετικό τρόπο θα μπορούσα μέσα σε λιγότερο από δύο ώρες που είναι μια ταινία να εξιστορήσω με σαφήνεια και πληρότητα μια ολόκληρη ιστορική περίοδο και να βγουν ολοκληρωμένα οι χαρακτήρες των ηρώων.
Προσπάθησα να αποφύγω κάθε σκηνοθετική επίδειξη, εφέ δεξιοτεχνίας, κλπ..., γιατί θα μείωνα την αλήθεια της ταινίας. Ήθελα ο θεατής να έχει την αίσθηση ότι πίσω από τις σκηνές δεν υπάρχει κάποιος σκηνοθέτης αλλά η ίδια η ζωή, τα γεγονότα.

(πηγή σημειώσεις για την παραγωγή)