του Δημήτρη Μπαβέλλα
(το σημείωμα του σκηνοθέτη)

Το «Runaway Day» είναι μία ταινία για την ελεύθερη σκέψη, μία ταινία για το τέλος των συστημάτων, μια post-apocalyptic κραυγή αγωνίας σε ασπρόμαυρο φόντο. Γυρισμένη σε φιλμ 16mm, η ταινία χρησιμοποιεί γνώριμα μοτίβα από b-movies και την ποπ κουλτούρα με σκοπό να απεικονίσει την απελπισία που νιώθουν οι νεοέλληνες μέσα στη σύγχρονη Αθήνα, μία πόλη που βυθίζεται μέσα στην απάθεια και την πλήρη αποσύνθεση. Την ίδια ακριβώς αίσθηση φαίνεται να νιώθουν και οι Αθηναίοι που, όπως οι υπόλοιποι νεοέλληνες έχουν παραδώσει τα όπλα, ενώ η ασφυκτική και ολοένα αυξανόμενη πίεση από κάθε λογής δυνάστες, τους οδηγεί σε μια μαζική φυγή, μια πανδημικού χαρακτήρα απόδραση προς άγνωστο προορισμό.
Πέρα από την ακατανίκητη τάση να τρέξουν μακριά, η επόμενη επίδραση που το φαινόμενο έχει στους κατοίκους της πόλης είναι να φέρνει στο προσκήνιο τις βαθύτερες και πιο ανομολόγητες επιθυμίες τους. Καθώς η σπειροειδής ιστορία της ταινίας ξετυλίγεται και οι χαρακτήρες αφομοιώνονται από τη συνθήκη, έρχεται σε πρώτο πλάνο το θλιβερό περιβάλλον, όπου το «Runaway Day» λαβαίνει χώρα: η Αθήνα, μία κάποτε όμορφη πόλη, που καταρρέει σταδιακά μαζί με ολόκληρο το δυτικό πολιτισμό.

(πηγή σημειώσεις για την παραγωγή)