του Δημήτρη Γιατζουζάκη

Ένας νεόκοπος πατέρας παλινδρομεί ανάμεσα στην πραγματικότητα της οικογένειάς του και στις ερωτικές του φαντασιώσεις. Χαϊδεύει γυναίκες στα λεωφορεία, είναι εφαψίας, έχει μετατρέψει τη διαστροφή του σε επιστήμη, σε τέχνη.
Στριμωγμένα σώματα, στριμωγμένα οχήματα, στριμωγένα κτίρια στην Αθήνα της δεκαετίας του ’90 που σκάβεται για τα έργα του Μετρό. Μόνο οι πορτοφολάδες και οι εφαψίες χαίρονται το στρίμωγμα σ’ αυτή την πόλη. Ο Βούλης πιστεύει πως οι χιλιάδες γυναίκες που κάθε μέρα χρησιμοποιούν τα μέσα μαζικής μεταφοράς περιμένουν το άγγιγμά του. Δεν είναι πλούσιος αλλά με την τέχνη του γίνεται γυναικοκατακτητής, όπως οι μεγιστάνες. Γίνεται ένας λαϊκός «Ντον Τζοβάνι». Όπως εκείνος είχε τον Λεπορέλο έτσι κι αυτός έχει τον μαθητή του, τον Γιωργάκη. Δεν τον πειράζει που τρώει ξύλο, που μπαινοβγαίνει στα τμήματα. Δεν πτοείται από τις μηνύσεις και τα δικαστήρια.
Μόνο η γυναίκα που πριν από έναν χρόνο τον εμπιστεύτηκε και του έκανε ένα παιδί θα μπορούσε να τον σώσει, ενώ την ίδια στιγμή μια άλλη γυναίκα τραβάει το πάθος του στα όριά του. Μια όμορφη γυναίκα που τον παρακολουθεί και τον σφίγγει πάνω της, γραπώνοντάς τον με μια τεχνική καλύτερη από τη δική του. Μια γυναίκα που θα τον ωθήσει σε μια γιγαντιαία αιώρηση που μπορεί να είναι και το τέλος του, ο θάνατός του ή ο πυθμένας της τρέλας του. |
Mε τους Γιώργος Νινιός, Ελένη Γκασούκα, Ράνια Σχίζα, Κώστας Σφήκας.
Ο Δημήτρης Γιατζουζάκης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1961 και σπούδασε Γλυπτική στην Ακαδημία Καλών Τεχνών στη Βενετία έως το 1982 που εισήχθη στο Centro Sperimentale di Cinematografia στη Ρώμη. Εκεί σπούδασε κινηματογράφο με τους Gianni Amelio, Mario Leto, Furio Scarpelli και άλλους. Το 1987 άρχισε να σκηνοθετεί ντοκυμαντέρ για την τηλεόραση, μερικά από τα οποία βραβεύθηκαν σε ελληνικά και ξένα φεστιβάλ.

(δ.τ.)