(Μεσοτοιχίες)
του Gustavo Taretto

Η Μαριάννα και ο Μαρτίν ζουν στο ίδιο οικοδομικό τετράγωνο του Μπουένος Αϊρες. Περνούν ο ένας δίπλα από τον άλλο καθημερινά, ψωνίζουν στα ίδια μαγαζιά, κολυμπούν στην ίδια πισίνα αλλά δεν έχουν γνωριστεί ποτέ. Ο Μαρτίν βγαίνει σπάνια από το σπίτι μετά τον χωρισμό του, ενώ η Μαριάννα δουλεύει ως αρχιτέκτονας και αισθάνεται ανίκανη να συνάψει οποιονδήποτε σοβαρό δεσμό, αφού βγαίνει από μία τετράχρονη σχέση.
Ο Gustavo Taretto/ Γκουστάβο Ταρέτο βασίζεται στην ομότιτλη μικρού μήκους ταινία του, που κέρδισε βραβεία παγκοσμίως, και κινηματογραφεί το λυρισμό του αστικού τοπίου, όπως αυτός εμποτίζει τις ζωές των κατοίκων.
Εμπνευσμένο από τις περίπλοκες όψεις μιας αχανούς πρωτεύουσας, το «Medianeras» είναι μια ερωτική κομεντί, η οποία δεν επικεντρώνεται στη σχέση ενός ζευγαριού, αλλά επιλέγει να αφηγηθεί τις μέρες και τις ώρες πριν από τη γνωριμία τους, αναζητώντας το μυστικό της ερωτικής έλξης στους δρόμους του Μπουένος Αϊρες.
Ο σκηνοθέτης Gustavo Taretto εξηγεί στον ιστότοπο screencomment.com για το πως έγινε η μεταφορά από μια προηγούμενη μικρού μήκους ταινία στη μεγάλου μήκους: "Το μόνο πράγμα που προσπάθησα να διατηρηθεί ως έχει στη ταινία μεγάλου μήκους ήταν το εύρος των στοιχείων. Μου αρέσει να έχω αυταπάτες: ότι οι άνθρωποι θα δουν την ταινία περισσότερο από μία φορά και μετά από κάθε νέα προβολή, θα ανακαλύψουν νέα στοιχεία .
Η ταινία μεγάλου μήκους μού επέτρεψε να περιλαβω κάτι σαν ένα  διαλογισμό με εικόνες για το Μπουένος Άιρες: ήταν ένα δικό μου δοκίμιο για τη σύγχρονη ζωή και την κωμωδία του ρομαντισμού."
Και συνεχίζει αναφερόμενος στην εικόνα του Μπουένος Άιρες στην ταινία: "Πέρασα ένα μεγάλο χρονικό διάστημα τραβώντας φωτογραφιές του Μπουένος Άιρες, της πόλης μου. Στην αρχή, ήταν απλά ένα πείραμα στη σύνθεση, αλλά μετά οι ιδέες άρχισαν να εμφανίζονται πίσω από τα σχήματα. Άρχισα με συγκεκριμένες λεπτομέρειες και τελείωσα με μια συνολική προοπτική. (...) Όταν άρχισα να δουλεύω για την ταινία Medianeras, δεν είχα σκεφτεί από τα πριν μια συγκεριμένη φόρμα. Οι ιδέες που τελικά κέντρισαν την περιέργειά μου αρχίσαν να παίρνουν την μορφή τους στο χαρτί. (...) Έχουμε χτίσει γιγαντιαίες πόλεις που μας γεμίζουν άγχος -έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι εμείς οι ίδιοι έχουμε εφεύρει τους φόβους μας".