(Strawberry and Chocolate)
του Tomás Gutiérrez Alea

Συναισθηματικά απογοητευμένος και μάλλον συντετριμμένος ο Ντάβι, ο νεαρός ήρωας της ταινίας, θα έχει μια καθοριστική συνάντηση σ΄ ένα πάρκο της Αβάνα. Θα γνωριστεί με τον Ντιέγκο, έναν ομοφυλόφιλο. Αυτή η γνωριμία του θα προκαλέσει την "ορθόδοξη" κομμουνιστική ηθική του και θα αποτελέσει την αρχή μιας "υπέροχης" φιλίας. Στη φιλία αυτή, τουλάχιστον στις αρχές της, δεν απουσιάζει και από τους δύο, κάποιος τόνος υστεροβουλίας. Ο Ντιέγκο επιδεικνύει, στην ομοφυλόφιλη κοινότητα, τον Νταβί ως την τελευταία του ερωτική κατάκτηση. Και ο Νταβί χρησιμοποιεί τη γνωριμία τους για να αποκαλύψει άλλη μια "συνομωσία των ιμπεριαλιστικών κύκλων κατά της πατρίδας και της επανάστασης". Όμως σ' αυτήν τη σχέση το κεντρικό πρόσωπο, για τη σκηνοθεσία, είναι ο νεαρός Νταβί : η σχέση του με τον Ντιέγκο είναι μια μυητική διαδικασία.
Κατά τη διάρκεια της, ο νεαρός ήρωας θα έρθει σε επαφή μ' ένα άλλο κόσμο, θα γνωρίσει έναν άλλο πολιτισμό. Ποίηση, λογοτεχνία, όπερα: ο κόσμος που ο Ντιέγκο συστήνει στον Νταβί είναι ο κόσμος της τέχνης, των λεπτών αποχρώσεων και αληθινών συναισθημάτων, ο κόσμος της αληθινής Κούβας. Ζώντας σε μια πόλη σταματημένη στο χρόνο, κάπου στη δεκαετία του 50, ο Νταβί σε μία καθοριστική σκηνή θα δει μια άλλη Αβάνα: η πόλη όπου ζει είναι ένα αληθινό μουσείο αρχιτεκτονικής (εξάλλου η πόλη έχει ανακηρυχθεί από την UNESCO ως World Heritage Site/ Τόπος Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς).
Αυτή σκηνή σημαδεύει τη δραματική πλοκή, καθώς ο νεαρός ήρωας μετά απ' αυτή θα επαναπροσδιορίσει δυναμικά τη ζωή και τις αξίες του. Έτσι θα δει τον φίλο του, όχι μέσα από το πρίσμα των σεξουαλικών του επιλογών, αλλά ως ένα αληθινό δραματικό πρόσωπο, ένα άτομο που λόγω της πολιτικής κατάστασης βρίσκεται αποκλεισμένο. Όμως η πραγματική καμπή στη δραματική πλοκή είναι η συνάντηση του ήρωα με τον Έρωτα, στο πρόσωπο της Νάνσι.
Κάνοντας ένα σχόλιο πάνω στην εσωτερική κατάσταση της Κούβας, η σκηνοθεσία επιλέγει ένα τόνο νηφαλιότητας και μετριοπάθειας. Όμως είναι κυρίως στη σχέση των δύο ανδρών που στέκεται. Διαδραματιζόμενη με φόντο τη σαγήνη μίας πόλης -της Αβάνας- η σχέση αυτή προτείνει κάτι ουσιαστικό: σεβασμός στη διαφορετικότητα, ουσιαστικές ανθρώπινες σχέσεις, άρνηση των στερεοτύπων, αναζήτηση του αληθινού.
Δ.Μ.