(Χειμώνας, μαύρα χάλια)
του Gregorio Cramer

Παταγονία. Στις εσχατιές το κόσμου. Ο νότος της Αργεντινής. Έρημη χώρα, χωρίς την ανθρώπινη παρουσία. Εχθρική και αφιλόξενη, μαστίζεται από καταιγίδες και ανέμους. Εκεί ο Valdivia περιπλανιέται. Ζει κάνοντας μικροκλοπές και ξοδεύει τα χρήματα του στο ποτό. Ετοιμάζεται να κλέψει ένα αυτοκίνητο και το γεγονός αυτό είναι η αφορμή για την γνωριμία του με την ιδιοκτήτρια. Είναι δασκάλα κολύμβησης και τα βράδια συχνάζει σ' ένα μπαρ. Μια παράξενη σχέση αναπτύσσεται μεταξύ τους, με άτυχη όμως κατάληξη.
Ο Valdivia ονειρεύεται: στα όνειρα του κυριαρχεί ένα χρυσό πρόβατο. Ένα παράξενο τηλεφώνημα τον προσγειώνει στην πραγματικότητα: Ο σενιόρ Ramenfort του ζητά επιτακτικά να βρει και να του φέρει το χρυσό πρόβατο. Ένα ταξίδι αρχίζει ο ήρωας: Αναζητώντας το ποθητό ζώο, περιπλανιέται χωρίς σκοπό, χωρίς νόημα, χωρίς αιτία.
Σ' αυτή την παράξενη ταινία δρόμου, το όνειρο και σκληρή πραγματικότητα συγχέονται. Φιλία και έρωτας, η μοναξιά και η ανάγκη να ονειρεύεσαι, η κλεπτομανία και οι αναθυμιάσεις του αλκοόλ αποτελούν τους πόλους γύρω από τους οποίους περιστρέφεται η αφήγηση. Παραισθήσεις ή πραγματικότητα, αυτά που ζει ο ήρωας έχουν αναμφισβήτητα μια μεταφυσική διάσταση: μέθυσος και χωρίς πυξίδα στην ζωή του ο Valdivia μοιάζει σαν να παλεύει με τους δαίμονες της ύπαρξής του. Η αίσθηση του κινηματογραφικού ρυθμού, ο χώρος (η Παταγονία) και ο κεντρικός πρωταγωνιστής συνεισφέρουν στην τελική εικόνα που αποκομίζει ο θεατής από την ταινία.
Με την πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία ο Gregorio Cramer θεωρήθηκε ως μία από τις ελπίδες του νέου αργεντινού κινηματογράφου. Η ταινία έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα της στο Forum του Φεστιβάλ Βερολίνου 1998.
Δ.Μ.

Οι δηλώσεις του Gregorio Cramer

Ο ΤΟΠΟΣ
Η ταινία έχει γυριστεί στη Παταγονία, στην ανατολική Αργεντινή: εκεί υπάρχει μόνο ένας αληθινός πρωταγωνιστής, ο άνεμος. Γνωρίζω την περιοχή πολύ καλά γιατί η οικογένεια μου ζει εκεί. Για μία φορά ήθελα να δείξω μια εικόνα διαφορετική από τα συνηθισμένα ευρωπαϊκά κλισέ για την Λατινική Αμερική. Ως εκ τούτου ο άνεμος παίζει ένα σπουδαίο ρόλο. Στο βιβλίο "Ταξίδι γύρω στο Κόσμο", ο συγγραφέας γράφει ότι δεν είναι σίγουρος γιατί οι πεδιάδες της Παταγονίας του δημιούργησαν τόσο ισχυρή εντύπωση. Επίσης γράφει ότι οι αρχαίοι Αιγύπτιοι πίστευαν ότι ο γνωστός κόσμος ήταν περικυκλωμένος από αφιλόξενες και γεμάτες έρημους χώρες. Ίσως η Παταγονία ήταν μια από αυτές τις τοποθεσίες. Αν και αυτή είναι μία μάλλον πολιτική τοποθέτηση, είναι στην πραγματικότητα μια πολύ καλή περιγραφή. Αυτή η ταινία δεν είναι ένα ντοκιμαντέρ για την Παταγονία, αντίθετα η ιστορία της περιοχής αποτελεί μέρος της ταινίας μου.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ
Η υπόθεση είναι παράλογη και εκπληκτική. Ένας επιχειρηματίας, ο οποίος παραμένει ανώνυμος και ο οποίος ακούγεται μόνο από το τηλέφωνο προσφέρει σ' ένα άνδρα δουλειά. Ο άνδρας, ένας αλκοολικός, με το ζόρι υπομένει το αφιλόξενο της περιοχής. Υποτίθεται ότι θα αναζητήσει ένα χρυσό πρόβατο, σύμβολο της παραγωγικότητας της Παταγονίας, το οποίο έχασε στη αρχή της αφήγησης. Ο άνδρας περνά τον χρόνο του προσπαθώντας να πείσει τον εαυτό του ότι πρέπει "να το βρει", ωστόσο δεν παίρνει καμιά πρωτοβουλία.
Η ταινία είναι για έναν άνδρα ο οποίος πολεμά ενάντια στη δική του αδυναμία. Παρόλα αυτά δεν είναι ένα ψυχολογικό πορτραίτο. Προσπαθήσαμε μάλλον να δημιουργήσουμε μια μυθοπλασία, ένα είδος αφήγησης, η οποία ίσως ευχαριστούσε το κοινό. Φωνές ακούγονται "εκτός πεδίου", μεταδίδοντας τις σκέψεις διαφορετικών ανθρώπων. Υπάρχει ο κεντρικός πρωταγωνιστής και επίσης δύο άλλοι σημαντικοί πρωταγωνιστές: μια γυναίκα, η οποία μιλά για μία γοητευτική ερωτική ιστορία και ένας άνδρας ο οποίος συνοδεύει τον πρωταγωνιστή, στη αναζήτηση.
Ο Valdivia, ο πρωταγωνιστής είναι ένας κλέφτης, ο οποίος κλέβει πρόβατα στη Παταγονία. Είναι κάποιος ο οποίος σημαδεύεται από την αποτυχία. Τώρα έχει ένα συγκεκριμένο στόχο, όμως αναβάλλοντας τον συνεχώς, διαλύεται. Αυτή είναι η ιδέα: κάποιος πρέπει να κάνει κάτι, αποφεύγει να το κάνει και αυτό επηρεάζει τη διάθεση του.

Η ΠΑΡΑΓΩΓΗ
Έγραψα το σενάριο του Χειμώνας, Μαύρα Χάλια (Inverno Mala Vida) και με τον Matias Oks. Όλα ξεκίνησαν με την βραβευμένη μικρού μήκους ταινία μου Estudio para un autorretrato. Από εκεί ανέπτυξα την ιδέα για μια μεγάλου μήκους ταινία. Η συγγραφή του σεναρίου μας πήρε πέντε χρόνια. Για να εξασφαλίσουμε χρηματοδότηση επίσης, άλλο τόσο. Τελικά ένας Γάλλος παραγωγός μου πρόσφερε ένα κεφάλαιο για να ξεκινήσω.
Τα γυρίσματα δεν διήρκεσαν πολύ, χρειαστήκαμε μόνο έξι εβδομάδες, ένας καλός χρόνος για γυρίσματα στην Παταγονία όπου οι αποστάσεις είναι μεγάλες: Κατά μέσο όρο ένα πρόσωπο ζει σε χώρο ενός τετραγωνικού χιλιομέτρου.

Ο ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ
Η ταινία δεν αντιπροσωπεύει την αναζήτηση ενός αισθητικού ύφους, από την πλευρά μου. Είμαι πολύ άπειρος για να κάνω αυτό. Νομίζω ότι η ταινία είναι ένα παράδειγμα "σινεμά του δημιουργού" με την ευρεία έννοια του όρου. Επιπλέον η πρώτη ταινία κάποιου είναι πάντα μια απόπειρα για να ανακαλύψει τη δική του φωνή. Για κάποιους χρειάζεται πολλά χρόνια και πολλές ταινίες πριν βρουν το δικό τους ύφος. Η αναζήτηση από μόνη της παράγει δυνατότητες. Αυτό ισχύει κυρίως για τον κινηματογράφο, ο οποίος κατά την γνώμη μου δεν είναι ένα υγιές περιβάλλον για φυσιολογικούς ανθρώπους.
Το να γυρίζεις ταινίες είναι σαν να μάχεσαι σ' ένα πεδίο μάχης του Μεσαίωνα, σ' ένα λασπότοπο. Ορισμένες φορές λειτουργεί, άλλες όχι. Επιπλέον υπάρχουν μειονεκτήματα όταν η χρηματοδότηση είναι πενιχρή, γιατί πρέπει να κάνεις πολλά πράγματα ταυτόχρονα. Όταν κάνεις μία ταινία και θέλεις να πετύχεις υλοποιώντας ένα σχέδιο, χρειάζεται να παθιάζεις τον κόσμο. Αυτό δεν είναι εύκολο, ειδικά όταν γυρίζεις μια σκηνή και σκέφτεσαι ταυτόχρονα εξακόσιες άλλες σκηνές, οι οποίες πρέπει να γίνουν και αναρωτιέσαι αν θα είναι καλές. Χωρίς όλους αυτούς τους τρελούς που συνεισφέρουν σε μία ταινία τίποτε δεν θα γινόταν
La Maga, Μπουένος Άιρες, 23 Ιουλίου 1997.

(κείμενο στο κατάλογο του FORUM του φεστιβάλ Βερολίνου 1998. Απόδοση Δημήτρης Μπάμπας)