του Reha Erdem

Στα βουνά του Κουρδιστάν μια νεαρή αντάρτισσα ξεγλιστράει από τη μικρή στρατιωτική της οργάνωση για να βρεθεί παγιδευμένη ανάμεσα σε δύο εμπόλεμες ζώνες. Η απεγνωσμένη της προσπάθεια να περάσει σε  ασφαλέστερες περιοχές αποβαίνει μάταιη λόγω των αυστηρών ελέγχων του τουρκικού εθνικού στρατού, αλλά και των επιθέσεων που δέχεται-σαν απροστάτευτη γυναίκα- από άντρες της τοπικής κοινωνίας.  Κυνηγημένη από παντού, η δεκαεφτάχρονη Jin, κουβαλώντας το σθένος και τις αντοχές μιας αγωνίστριας αλλά και την ευαισθησία ενός παιδιού, θα βρει τελικά καταφύγιο στην άγρια φύση του δάσους. Μόνο που και αυτό απειλείται το ίδιο βάναυσα από τις ριπές ενός αδυσώπητου πολέμου. 
 Μετά το « Kosmos» ο Reha Erdem (Ρεχά Ερντέμ) επιστρέφει με μια παραβολή, απλούστερη ως προς την κινηματογραφική της αφήγηση και λιγότερο μυστηριακή, με ευκρινέστερες όμως αναφορές  και οικουμενικότερες προεκτάσεις. Κι εδώ, όπως και σε προηγούμενες ταινίες του, παρακολουθούμε ένα ξεχωριστό πρόσωπο που οι δεσμοί του με τον έξω κόσμο έχουν διακοπεί. Μόνο που τώρα σε πρώτο πλάνο προβάλλεται και ο φυσικός κόσμος, ένα οικολογικό σύμπαν που αντιμετωπίζει τους ίδιους, αν όχι περισσότερους κινδύνους από την ηρωίδα. Ο σκηνοθέτης εστιάζει  σε αυτό το επιβλητικής ομορφιάς φυσικό περιβάλλον και στα πλάσματά του με λεπτομερή διαύγεια και φωτεινότητα. Για να τονίσει με τις ξαφνικές εκκωφαντικές εκρήξεις που διαταράσσουν την ηρεμία του τη βίαιη εισβολή ενός αθέατου -αλλά πανταχού παρόντος- εχθρού. Μέσα σε αυτό το τοπίο που ποικίλλει και μεταμορφώνεται συνεχώς, από βραχώδες και γυμνό σε οργιαστικά πράσινο και με συνεχείς εναλλαγές από την ημέρα στη νύχτα με το ολόγιομο φεγγάρι -αγαπημένο μοτίβο του σκηνοθέτη- η έφηβη αντάρτισσα διανύει μια διαδρομή στην πορεία της οποίας προσπαθεί  να αλλάξει και η ίδια. Να αποτινάξει τη στρατιωτική της ταυτότητα και να  υποδυθεί ένα απλό κορίτσι. Η επιθετικότητα όμως και η αγριότητα που θα συναντήσει στο δρόμο της την επαναφέρουν στην αρχική της θέση. Οι αναπάντεχες τελικά συναντήσεις της με τα άγρια αλλά και ήμερα ζώα του δάσους είναι αυτές που της προσφέρουν βάλσαμο, προστασία και μικρές στιγμές χαράς.
Με ελάχιστους διαλόγους, αργά και μακρινά πλάνα και την εξαιρετική φωτογραφία του μόνιμου συνεργάτη του, Florent Herry, ο Erdem στήνει ένα αντιπολεμικό κινηματογραφικό ποίημα. Με αφορμή το δυσκολότερο ζήτημα που ταλανίζει τη χώρα του τα τελευταία τριάντα χρόνια δίνει μέσα από τις περιπέτειες και κυρίως μέσα από το βλέμμα της νεαρής ηρωίδας του, την ακατάβλητη επιθυμία του εμπόλεμου ανθρώπου για επιστροφή σε μια εστία ειρηνική. Αλλά και σε μια οικολογική ισορροπία.  Η σκηνή όπου η Jin, κρυμμένη στις φυλλωσιές ενός δέντρου, ακούει το τραγούδι των Τούρκων στρατιωτών αλλά και η μαγική σκηνή του τέλους  είναι ίσως οι ωραιότερες της ταινίας.

της Καλλιόπης Πουτούρογλου [ Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.]