του Kiyoshi Kurosawa

Μια «οικογενειακή» ταινία για την απορύθμιση και την αποσταθεροποίση της σύγχρονης οικογένειας στην σημερινή Ιαπωνία, μέσα από το βλέμμα ενός νεαρού που αναζητά ένα δρόμο προς το μέλλον.
Ο Γιουτάκα Γιόσι είναι 24 χρόνων. Χτυπημένος σ’ ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα βρίσκεται σε κώμα εδώ και μια δεκαετία. Ξαφνικά συνέρχεται και επιστρέφει σ’ ένα νέο κόσμο: έκπληκτος ανακαλύπτει ότι η οικογένεια του έχει διαλυθεί, οι γονείς του έχουν χωρίσει και έχουν χάσει την μεταξύ επαφή τους. Ο πατέρας του Σινιτσίρο, η μητέρα του Σάτσικο και η αδελφή του Τσίζουρου: όλοι ζουν μόνοι τους.
Βιώνοντας μια νέα πραγματικότητα ο Γιουτάκα θα βρει έναν απρόσμενο προστάτη στο πρόσωπο του Φουτζιμόρι. Φίλος του πατέρα του Γιουτάκα αναλαμβάνει υπό τη προστασία του τον νεαρό. Αντιμέτωπος μια περίπλοκη αλλά και άβολη κατάσταση αποφασίζει ο ήρωας να κάνει μια κίνηση επιστροφής στο ειδυλλιακό παρελθόν της παιδικής του ηλικίας: να λειτουργήσει ξανά μια οικογενειακή επιχείρηση που διατηρούσαν παλιά, ένα εκτροφείο πόνυ.
Σ’ αυτή την ταινία ο Kiyoshi Kurosawa επικεντρώνεται, μέσω του νεαρού χαρακτήρα, στην οικογένεια. Οι οικογενειακές σχέσεις, τα προβλήματα και οι δυσλειτουργίες της οικογενειακής ζωής, η διάλυση και ο χωρισμός: ορίζουν το πλαίσιο. Η αφήγηση παρακολουθεί την διαδρομή του νεαρού ήρωα καθώς βηματίζει ξανά προς ένα νέο κόσμο και καθώς συνδιαλέγεται με το ειδυλλιακό οικογενειακό παρελθόν που επανέρχεται ως ανάμνηση. Αν και στο μέλλον ο σκηνοθέτης θα ασχοληθεί με μια ανάλογη θεματολογία -στο Bright Future- εδώ αναδεικνύει με σαφήνεια και μεγαλύτερη άνεση τις πολλαπλές όψεις μιας περίπλοκης συναισθηματικής ζωής, της οικογενειακής.  

Δημήτρης Μπάμπας

Ο Kiyoshi Kurosawa για την ταινία
«Ήθελα να πάρω την «οικογενειακή ταινία» -και δεν είμαι σίγουρος αν αυτή αποτελεί πραγματικά ένα κινηματογραφικό είδος- και να την προσεγγίσω από μια νέα οπτική. Στις παλιές ταινίες υπάρχουν πολλές ιστορίες και θεματικές για την οικογένεια, ωστόσο στην σύγχρονη Ιαπωνική κοινωνία σχεδόν πληγώνει το να μιλήσεις για την σημερινή πραγματικότητα της οικογένειας.
Η αφηγηματική γραμμή σε κάθε ταινία μου προέρχεται τουλάχιστον από το τι συμβαίνει στην σύγχρονη κοινωνία. Αν και αρχικά ήθελα να κάνω μια παραδοσιακή οικογενειακή ταινία, το σκέφθηκα ξανά και τελικά προσδιόρισα από την αρχή την οικογένεια. Αν δεις ή ακούσεις για οικογένειες το πρώτο που έρχεται στο μυαλό είναι μια ισχυρή αίσθηση δεσμών: το πως τα άτομα σχετίζονται το ένα με το άλλο σε μια δυνατή μικρή, στενή ομάδα. Όμως όταν άρχισα να το σκέφτομαι, διέλυσα αυτήν την σύνθεση και κατέληξα σ’ ένα μεσήλικα άνδρα, μια μεσόκοπη γυναίκα, ένα νεαρό άνδρα και μια νεαρή γυναίκα. Τους αντιμετώπισα ως τέτοιους, ως  να μην έχουν καμιά άλλη σχέση πέραν της οικογενειακής”.

Έγραψαν για την ταινία
Μια από τις ριζοσπαστικές, εσωτερικές και προσωπικές ταινίες του Kurosawa, το License to Love είναι ένας στοχασμός, τέλεια σκηνοθετημένος, πάνω στη προσωπική ταυτότητα.
Μ’ ένα καθαρά Kurosawa-ικο εννοιολογικό ύφος είναι επιπλέον και ένα οικογενειακό μελόδραμα χωρίς οικογένεια. Ως μια ταινία με μια μεγάλη «κεντρική ιδέα» σηματοδοτεί μια φρέσκια και νέα κατεύθυνση στο έργο του Kurosawa.
Noah Cowan, κατάλογος φεστιβάλ Toronto.

Το σύμπαν της ταινίας απέχει πολύ από τους ουρανοξύστες με ατσάλι και τσιμέντο του σύγχρονου Τόκιο: είναι περισσότερο ένας τεράστιος, ανακατωμένος σκουπιδότοπος. Μέσα σε μια ταινία με το παράλογο κωμικό του Kiyoshi Kurosawa, βρίσκουμε κάτι από το ξηρό και στεγνό χιούμορ του Samuel Beckett. Πίσω από το κωμικό της, η ταινία απεικονίζει την ζωή και τον θάνατο ως ξαφνικά, αναπάντεχα και τυχαία γεγονότα: από την στιγμή που ξυπνάς απότομα η διαδικασία για να φτιάξεις την ζωή σου συνιστάται στο να καθαρίσεις τα χαλάσματα και να τα τακτοποιήσει. Τελικά τα σκουπίδια που συσσωρεύονται στις γωνίες της ζωής σου θα αναποδογυρίσουν και θα σε πλακώσουν…
Η ταινία συνθέτει ένα έξυπνο πνευματώδες Μπεκετικό όραμα της ανθρώπινης ματαιότητας και ασημαντότητας. Τι είναι η ζωή παρά μια απεγνωσμένη απόλυτα ανώφελη και άκαρπη προσπάθεια να επιβληθεί μια διαρκής τάξη σ’ ένα σύμπαν που συνεχώς διαλύεται, αφήνοντας πίσω φρικιαστικούς και άσχημους σωρούς συντριμμιών που διαρκώς μεγαλώνουν;
Stephen Holden, New York Times, 25-9-1999.

Ningen Gokaku / Αναζητώντας νέα ζωή/ License to Live
Σκηνοθεσία/ Direction, Σενάριο/ Screenplay: Kiyoshi Kurosawa
Φωτογραφία/ Cinematography: Jun'ichiro Hayashi
Μοντάζ/ Editing: Masahiro Ohnaga
Ήχος/ Sound: Ika Makio
Καλλιτεχνική διεύθυνση /Artistic Direction: Tomoyuki Maruo
Μουσική/ Music: Gary Ashiya
Ηθοποιοί/ Cast:Hidetoshi Nishijima, Koji Yakusho, Shun Sugata, Lily, Kumiko Asou.
Παραγωγός/ Producer: Shigeo Fujita, Atsuyuki Shimoda, Tsutomu Tsuchikawa, Satoshi Kanno.
Παραγωγή/ Production: Daiei Co. Ltd..
35mm Έγχρωμη 109'
Ιαπωνία, 1998
Βραβεία: Asian Film Award- Ειδική μνεία στο Tokyo International Film Festival 1998.