(Στις φλόγες του έρωτα)
του Pablo Fendrik

Διαδραματιζόμενη στο αχανές τροπικό δάσος του Paraná, αυτή η ταινία από την Αργεντινή ακολουθεί τους τρόπους ενός γουέστερν, με στόχο πάντοτε την καταγγελία, όσων στο όνομα της ανάπτυξης, εξολοθρεύουν το δάσος.
Ένα τροπικό δάσος. Ένας εισβολέας. Μια φωτιά που το κατακαίει. Μια ομάδα οπλισμένων ανδρών που περιπλανιέται μέσα σ' αυτό. Είναι μια ομάδα πληρωμένων δολοφόνων που σκοπό έχουν την καταστροφή του δάσους και τον εκφοβισμό των ακτημόνων που έχουν μικρές ιδιοκτησίες σ' αυτό.
Η επίθεση τους στο αγρόκτημα μιας οικογένειας θα έχει τραγικές συνέπειες: τη δολοφονία του αρχηγού της οικογένειας και την απαγωγή της κόρης. Όμως η παρουσία ενός ινδιάνου σαμάνου (στο ρόλο ο Gael García Bernal) φαίνεται ότι αλλάζει τις ισορροπίες...
Όπως είναι φανερό από τα προηγούμενα, ο σκηνοθέτης ακολουθεί με πιστότητα την τυπολογία του γουέστερν: η Άγρια Δύση, όπου ο νόμος δεν επιβάλλεται (στην περίπτωση μας το τροπικό δάσος του Αμαζονίου), οι μικροϊδιοκτήτες που ζουν απομονωμένοι στην ερημιά, οι “κακοί” που επιβουλεύονται το βίος τους, και τέλος ο μυστηριώδης ξένος (ο “άνθρωπος χωρίς όνομα”) που προστρέχει για βοήθεια. Αν και τα προηγούμενα συνιστούν τις συνθήκες γα να αναπτυχθεί η μυθολογία των γουέστερν, ωστόσο εδώ απουσιάζουν οι αναγκαίοι όροι, δηλαδή οι αφηγηματικές εντάσεις. Εδώ η σιωπή και το αχανές του τοπίου της ερήμου, που γνωρίζουμε από το κλασικό γουέστερν, έχει αντικατασταθεί από το ημίφως και τους ήχους του τροπικού δάσους: το πράσινο καταλαμβάνει όλη την εικόνα. Και αυτή η αντικατάσταση είναι καθοριστική: είναι το τροπικό δάσος ο αληθινός πρωταγωνιστής της ταινίας. Το μυστήριο που επιβάλλουν οι εικόνες και οι ήχοι του δάσους, η σαγήνη που ασκούν είναι ασύμβατη με τα στερεότυπα της γουέστερν μυθολογίας και τα υπερβαίνουν. Έτσι η ταινία (και η αφήγηση της) καταλήγει να γίνει ένας φόρος τιμής για ένα δάσος που χάνεται. Και μια κραυγή αγωνίας για την υπεράσπισή του...

Δημήτρης Μπάμπας