(Η κλούβα)
του Mohamed Diab
(οι δηλώσεις του σκηνοθέτη)

Η προηγούμενη ταινία μου, Κάιρο 678, κυκλοφόρησε στην Αίγυπτο μερικές εβδομάδες πριν την επανάσταση του 2011. Μόλις ξεκίνησε η επανάσταση, πήρα μέρος στο κίνημα και σύντομα ήθελα να κάνω μία ταινία για αυτά που συνέβαιναν. Αλλά τα τελευταία πέντε χρόνια άλλαξαν τόσα πολλά που οποιαδήποτε ιδέα για ταινία ήταν απαγορευτική. Μετά τα γεγονότα του 2013, ο αδελφός μου Χάλεντ και εγώ αρχίσαμε να συζητάμε την ιδέα της Κλούβας, ως τον καλύτερο τρόπο για να μιλήσουμε για αυτά που συμβαίνουν στην Αίγυπτο. Παραδόξως, το μόνο σχετικό θέμα που μπορούσαμε να βρούμε για την επανάσταση είναι η αποτυχία της. Από το 2013 έως και σήμερα, οι αντίπαλες ομάδες παραμένουν οι ίδιες: οι επαναστάτες, η Μουσουλμανική Αδελφότητα και ο στρατός. Όλα τα γεγονότα της επανάστασης γίνονταν στους δρόμους και ήταν αδύνατο για κάποιον να μην εμπλακεί, ακόμα και αν πήγαινε απλά στη δουλειά του. Πολλοί άνθρωποι συλλαμβάνονταν τυχαία. Η ταινία δείχνει τι έγινε μετά την εκθρόνιση του Μόρσι, τις διαδηλώσεις που έβαλαν φωτιά στο Κάιρο και τις απώλειες που ακολούθησαν.
Η δικιά μου η θέση στην επανάσταση ήταν περισσότερο του ατόμου που την προωθούσε. Ήμουν ήδη γνωστός από την ταινία μου και είχα πολύ ενεργό ρόλο ως ακτιβιστής. Αφήνοντας στην άκρη το ρόλο μου ως σκηνοθέτης, στάθηκα στο πλευρό της δημοκρατίας, μαζί με τον αιγυπτιακό λαό. Στη σημερινή Αίγυπτο πρέπει να προσέχουμε πολύ τις λέξεις που χρησιμοποιούμε γιατί η χώρα και ο λαός βλέπει τα πράγματα ή άσπρα ή μαύρα. Μία λάθος λέξη και αμέσως έχεις τοποθετηθεί στους επαναστάτες ή στην Αδελφότητα. Θέλω ο κόσμος να δει την ταινία χωρίς να σκέφτεται σε ποια πλευρά είμαι εγώ. Δεν είναι μία ταινία για την πολιτική, αλλά μία ταινία για την ανθρώπινη πλευρά των γεγονότων. Και το πιο σημαντικό είναι ότι δεν ξέρουμε κάποιον, πριν τον γνωρίσουμε, ακόμα και σε μία ακραία συνθήκη όπως αυτή της Κλούβας.  

(πηγή σημειώσεις για την παραγωγή)