(Η σιωπηλή δολοφόνος)
του Hou Hsiao-hsien
(το σχόλιο της Μαρίας Γαβαλά)

“Η δολοφόνος- Η σιωπηλή δολοφόνος», 2015, του Χου Χσιάο- Χσιεν. Με αφετηρία την κινηματογραφική παράδοση του wuxia (των ταινιών με περιπλανώμενους πολεμικούς ήρωες ή «φιλμ πολεμικών τεχνών»), σε συνδυασμό με το Ιστορικό έπος, ένας από τους σημαντικότερους Ασιάτες κινηματογραφικούς δημιουργούς της εποχής μας, ο Ταϊβανός Χου, μας χαρίζει ένα κομψοτέχνημα οπτικής μεγαλοπρέπειας και κινηματογραφικής δεξιοτεχνίας, αντάξιο των μεγάλων έργων της κινεζικής καλλιγραφίας. Σε μια επική όσο και ελλειπτική ιστορία μεταμορφώσεων και μεταλλαγών, με κίνητρο την εκδίκηση και στόχο την εξουσία, και με όπλο την πληγωμένη, καλά ακονισμένη και κοφτερή, ερωτική περηφάνια μιας νεαρής γυναίκας, εντολοδόχου δολοφόνου, που θυμίζει αέρινο, ασύλληπτο, όσο και γενναιόψυχο ξωτικό. Μια ταινία που καθρεφτίζει, σε όλο του το εύρος, το σύμπαν ενός ξεχωριστού καλλιτέχνη. Αυτό που ατενίζουμε σε μια πρώτη ματιά είναι η εντυπωσιακή μορφή, ενώ αυτό που διαβάζουμε στο βάθος είναι η σημαντικότητα του περιεχομένου-ίδιον των μεγάλων μαστόρων.
(στο Cinobo)

(Πρώτη δημοσίευση ανάρτηση στο facebook)