(Αυγό)
του Semih Kaplanoğlu

Μετά το θάνατο της μητέρας του Ζεχρά, ο ποιητής Γιουσούφ επιστρέφει μετά από χρόνια στην πόλη όπου μεγάλωσε. Ένα νεαρό κορίτσι, η Αϊλά, τον περιμένει σ’ ένα ερειπωμένο σπίτι. Ο Γιουσούφ αγνοεί την ύπαρξη αυτής της μακρινής συγγενούς που ζούσε με τη μητέρα του τα τελευταία πέντε χρόνια… Η Αϊλά έχει κάτι να ζητήσει απ’ τον Γιουσούφ. Ο Γιουσούφ πρέπει να κάνει το τελετουργικό που η μητέρα του δεν πρόλαβε. Μαζί με την Αϊλά ξεκινούν για τον τάφο του Αγίου, τρεις-τέσσερις ώρες δρόμο μακριά, για να κάνουν την παραδοσιακή τελετή. Αδυνατώντας να βρουν το κοπάδι απ’ το οποίο θα γινόταν η επιλογή του ζώου για τη θυσία, καταφεύγουν σ’ ένα ξενοδοχείο δίπλα σε μια ηφαιστειογενή λίμνη για να περάσουν τη νύχτα. Η ατμόσφαιρα του γαμήλιου γλεντιού που επικρατεί στο ξενοδοχείο φέρνει τον Γιουσούφ και την Αϊλά πιο κοντά.

Ο σκηνοθέτης Semih Kaplanoğlu δηλώνει: "Αυτό που βλέπω εδώ είναι ένα μακροσκελές κινηματογραφικό flash back. Πείτε το ένα εσωτερικό ταξίδι, αν θέλετε, προς το αυθεντικό και μακριά από το παγκοσμιοποιημένο πρόσωπο και την εμφάνιση των επαρχιών του κόσμου. Γιατί είναι στις επαρχίες μας που η αίσθηση του χρόνου, τόσο διαβρωμένη από την επέλαση του πολιτισμού, είναι ακόμα αισθητή. Θυμίζει επίσης κάτι από αρχαιολογική ανασκαφή, που ξεκινάει από τις τελευταίες μέρες της σχέσης μητέρας-γιού (με το θάνατο της μητέρας στο «Αυγό»), ως την καινούρια αρχή (η γέννηση του γιού στο «Μέλι»). Ελπίζω με αυτό τον τρόπο να βρίσκω τον τρόπο να διηγηθώ το βάρος και τον πόνο του χρόνου που περνάει, έτσι ώστε να μπορώ να προσκαλέσω κάποιον να θυμηθεί και να σκεφτεί το δικό του χρόνο. Όλοι έχουμε μητέρες που αγαπάμε και είναι πολύ πιθανό πολλά να κρύβονται στο χρόνο που περνάμε μαζί τους, και στο χρόνο που δεν μπορούμε πια να μοιραστούμε μαζί τους. Εύχομαι να γίνεται αντιληπτό ότι οι ταινίες μου δεν είναι προσκολλημένες στην ιστορία που διηγούνται, δηλαδή στο σενάριο. Είμαι της γνώμης ότι ο χρόνος είναι η πρώτη ύλη του κινηματογράφου. Η έκφραση μου είναι απλή, υπολείπεται σε διαλόγους, σχηματίζεται στο μεγαλύτερο μέρος της από οπτικές και ακουστικές λεπτομέρειες και επικεντρώνεται στο να μεταλαμπαδεύσει την αίσθηση του χρόνου που περνάει με κάθε ανάσα."

(πηγή σημειώσεις για την παραγωγή)