(Εκπτωτος Αγγελος)
του Semih Kaplanoğlu

Η Zeynep εργάζεται ως καμαριέρα σ’ ένα μικρό ξενοδοχείο. Η Zeynep ζει μια δύσκολη ζωή λόγω της ανάρμοστης συμπεριφοράς του πατέρα της. Προσπαθεί να βρει ανακούφιση και ηρεμία στη θρησκεία. Έχει ένα νεαρό θαυμαστή τον Mustafa που εργάζεται μαζί της στο ξενοδοχείο. Παρόλο που φαίνεται αδιάφορη και απορριπτική για τα συναισθήματα του Mustafa, η Zeynep δεν τον απορρίπτει ολοκληρωτικά. Σε κάποιο άλλο σημείο της πόλης ο Selcuk ένας ηχολήπτης απατά την γυναίκα του με μια γειτόνισσα. Ο θάνατος της θα προκαλέσει τις τύψεις στον Selcuk. Σε μια απροσδόκητη εξέλιξη των γεγονότων ο Selcuk θα δώσει στη Zeynep μια βαλίτσα που περιέχει τα ρούχα της πεθαμένης γυναίκας. Όταν η Zeynep ανοίξει αυτήν την βαλίτσα θα αντικρίσει ένα καινούριο και άγνωστο σ’ αυτήν κόσμο. Η ζωή της θα αλλάξει με τον απροσδόκητο και τραγικό τρόπο.
Η ιστορία που αφηγείται η ταινία είναι η ιστορίας μιας εξέγερσης καθώς αποτελεί την καταγραφή μιας γυναικείας επανάστασης. Η ηρωίδα θα διανύσει μια απόσταση: από την πλήρη υποταγή και την απουσία μιας διακριτής ταυτότητας, στην διεκδίκηση της ατομικότητας της. Σχεδιάζοντας ένα πορτραίτο της γυναικείας θλίψης και μελαγχολίας, ο σκηνοθέτης δημιουργεί ένα κλίμα παραίτησης και ήττας για την ηρωίδα. Το χρώμα της ψυχής της είναι το γκρίζο και έτσι το κόκκινο που φορά στην πιο σημαδιακή σκηνή της ταινίας συνιστά μια εξέγερση, μια σαφής δήλωση της σεξουαλικότητας της. Θέτοντας την ανθρώπινη φιγούρα στο κέντρο του πλάνου, καταγράφοντας μ’ ένα τόνο μελαγχολίας την ιστορία, η σκηνοθεσία απομακρύνει και ξορκίζει τα όποια σκανδαλοθηρικά στοιχεία ενυπάρχουν στην ιστορία. Εδώ έχουμε ένα σινεμά συγγενές μ’ αυτό του Nuri Bilge Ceylan και το Zeki Demirkubuz καθώς απεικονίζεται μ’ ένα σχεδόν μπρεσσονικό τρόπο το εσωτερική τοπίο μιας γυναίκας που αναζητά μια φωτεινή ακτίνα στην ζωή της.
Η ταινία έχει μια σημαντική ελληνική συμμετοχή στην παραγωγή της. Προβλήθηκε στο φεστιβάλ του Βερολίνου (2005).

Δ.Μ.